Ocena:
Książka „The End of Japanese Cinema” autorstwa Alexandra Zahltena bada przecięcie sztuki i przemysłu w japońskim kinie poprzez analizę Pink Film, Kadokawa Film i V-Cinema. Argumentuje, że te gatunki, często uważane za mało wartościowe artystycznie, odgrywają kluczową rolę w zrozumieniu historii kina japońskiego i kontekstu społeczno-ekonomicznego. Zahlten prezentuje kompleksowe podejście, które podkreśla techniczny, ekonomiczny i kulturowy wymiar tych często pomijanych filmów, ujawniając ich znaczenie w szerszej narracji kina w Japonii.
Zalety:⬤ Wszechstronna analiza często pomijanych gatunków filmowych.
⬤ Wypełnia lukę między sztuką a przemysłem, zapewniając głębsze zrozumienie japońskiego kina.
⬤ Bogaty w kontekst historyczny i społeczno-ekonomiczny, zwiększający zrozumienie kultury wideo w Japonii.
⬤ Oferuje krytyczne spojrzenie na odrzucenie niektórych gatunków przez tradycyjnych krytyków filmowych.
⬤ Dobrze zbadana, łącząca pracę dokumentalną, wywiady i teoretyczne spostrzeżenia.
⬤ Omawiane filmy mogą być generalnie niskiej jakości artystycznej, co dla niektórych może być bolesnym doświadczeniem podczas oglądania.
⬤ Skupienie się na niszowych gatunkach filmowych może nie przypaść do gustu wszystkim czytelnikom zainteresowanym kinem głównego nurtu.
⬤ Akademicki charakter może zrazić przypadkowych czytelników lub tych, którzy szukają prostszej narracji o japońskim kinie.
(na podstawie 1 opinii czytelników)
The End of Japanese Cinema: Industrial Genres, National Times, and Media Ecologies
W The End of Japanese Cinema Alexander Zahlten przenosi teorię filmu poza granice samego filmu, zwracając uwagę na pojawienie się nowych rodzajów estetyki, polityki, czasowości oraz rozumienia filmu i mediów.
Śledzi ewolucję nowej ekologii mediów poprzez dogłębne analizy historyczne japońskiego przemysłu filmowego od lat 60. do 2000 roku.
Zahlten skupia się na trzech popularnych gatunkach przemysłowych: Pink Film (niezależnie dystrybuowane filmy pornograficzne softcore), Kadokawa (wysokobudżetowe produkcje będące częścią strategii transmedialnej) oraz V-Cinema (filmy direct-to-video). Analizuje warunki produkcji tych filmów, aby pokazać, w jaki sposób sam przemysł medialny staje się częścią polityki tekstu medialnego i podkreślić złożone negocjacje między mediami a polityką, kulturą i tożsamością w Japonii. Zahlten wskazuje na inną historię filmu, w której niegdyś potężny przemysł filmowy stał się tylko jednym z elementów złożonej ekologii mieszanki mediów.
Czyniąc to, Zahlten otwiera nowe ścieżki do odkrywania podobnych procesów w innych dużych społeczeństwach medialnych. Badanie przeprowadzone przez Weatherhead East Asian Institute, Columbia University.