Koniec fenomenologii: Metafizyka i nowy realizm

Opinie czytelników

Książka stanowi krytyczne wprowadzenie do fenomenologii i realizmu spekulatywnego, służąc zarówno jako przegląd, jak i krytyka fenomenologii, jednocześnie przygotowując czytelnika na nowe osiągnięcia filozoficzne. Ogólnie dobrze przyjęta ze względu na swoją przejrzystość i wartość edukacyjną, przyciągnęła mieszane reakcje dotyczące jej stanowiska w sprawie fenomenologii.

⬤ Doskonały przegląd i krytyka fenomenologii i realizmu spekulatywnego.
⬤ Przejrzyście napisana i przystępna, dzięki czemu złożone idee stają się zrozumiałe.
⬤ Edukacyjna dla nowych czytelników.
⬤ Demonstruje silną znajomość obu stanowisk filozoficznych.
⬤ Krytycznie odnosi się do pojęć i zapewnia kompleksowy przegląd tematu.

⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że książka jest błędna w swojej krytyce fenomenologii.
⬤ Brakuje obszernej dyskusji na temat pewnych fenomenologicznych osiągnięć.
⬤ Niektórzy uważają, że nacisk na ontologię zorientowaną obiektowo jest nadmierny lub nieprzekonujący.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The End of Phenomenology: Metaphysics and the New Realism

Zawartość książki:

W XX wieku fenomenologia obiecywała metodę, która pozwoli filozofii "wrócić do rzeczy samych w sobie".

Fenomenologię zawsze jednak prześladowało widmo antropocentrycznego antyrealizmu. Tom Sparrow pokazuje, w jaki sposób w XXI wieku realizm spekulatywny stara się zrobić to, czego fenomenologia nie mogła: zapewnić metodę filozoficzną, która odrywa się od skoncentrowanego na człowieku podejścia do metafizyki w celu kronikowania złożonej sfery rzeczywistości pozaludzkiej.

Poprzez skupioną lekturę metodologicznych stwierdzeń i metafizycznych zobowiązań kluczowych fenomenologów i realistów spekulatywnych, Sparrow pokazuje, w jaki sposób realizm spekulatywny zastępuje fenomenologię jako latarnię realizmu we współczesnej filozofii kontynentalnej. Odwołuje się do fenomenologów, w tym Husserla, Heideggera, Merleau-Ponty'ego i Levinasa, oryginalnych twórców realizmu spekulatywnego Grahama Harmana, Quentina Meillassoux, Raya Brassiera i Iaina Hamiltona Granta oraz kluczowych postaci drugiej fali realizmu spekulatywnego, w tym Iana Bogosta i Timothy'ego Mortona.