Komunikacja międzyludzka jako narracja: W stronę filozofii rozumu, wartości i działania

Opinie czytelników

Książka Fishera przedstawia jego wpływowy „paradygmat narracyjny”, rzucając wyzwanie tradycyjnemu paradygmatowi racjonalnego świata w badaniach nad komunikacją. Dokładnie bada przeplatanie się rozumu i wartości w komunikacji międzyludzkiej, szczególnie w kontekście amerykańskiej polityki i debat moralnych.

Książka jest uważana za przełomowe dzieło w badaniach nad komunikacją, zwłaszcza ze względu na jasne wyjaśnienie paradygmatu narracyjnego. Pisarstwo Fishera jest chwalone za to, że jest jasne, wciągające i dobrze zbadane. Oferuje głęboki wgląd w amerykańską politykę i narracje kształtujące debaty publiczne, co czyni ją cennym źródłem dla poważnych studentów retoryki.

Książka jest opisywana jako „książka dla wtajemniczonych”, co oznacza, że może być złożona lub gęsta dla zwykłych czytelników. Czytelnicy z mniejszym doświadczeniem w retoryce mogą uznać materiał za trudny i powolny.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Human Communication as Narration: Toward a Philosophy of Reason, Value, and Action

Zawartość książki:

Książka ta odpowiada na pytania, które nurtują retorów, teoretyków literatury i filozofów od czasów przedsokratyków i sofistów: W jaki sposób ludzie zaczynają wierzyć i działać na podstawie doświadczeń komunikacyjnych? Jaka jest natura rozumu i racjonalności w tych doświadczeniach? Jaka jest rola wartości w podejmowaniu ludzkich decyzji i działań? Jak można ocenić rozum i wartości? Odpowiadając na te pytania, profesor Fisher proponuje rekonceptualizację ludzkości jako homo narrans, zgodnie z którą wszystkie formy ludzkiej komunikacji powinny być postrzegane jako opowieści - symboliczne interpretacje aspektów świata zachodzących w czasie i kształtowanych przez historię, kulturę i charakter; że poszczególne formy dyskursu powinny być uważane za „dobre powody” - wartości lub obciążone wartościami uzasadnienia dla wierzenia lub działania w określony sposób; oraz że logika narracyjna, do której wszyscy ludzie mają naturalne zdolności, powinna być postrzegana jako logika, według której ocenia się ludzką komunikację.