Opinie czytelników
Podsumowanie:Poezja Harta Crane'a jest uznawana za złożoną, piękną i głęboką emocjonalnie, często opisywaną jako mieszanka modernizmu i romantyzmu. Czytelnicy uważają jego twórczość za wymagającą, ale satysfakcjonującą, z bogatymi obrazami i głębokimi tematami. Jednak niektóre recenzje wskazują na trudności w zrozumieniu jego wierszy bez dodatkowego kontekstu, a istnieją mieszane uczucia co do wstępów zawartych w różnych wydaniach.
Zalety:Poezja Crane'a słynie z zawiłego języka, żywych obrazów, emocjonalnego rezonansu i eksploracji głębokich tematów, takich jak miłość, tożsamość i współczesny krajobraz. Wielu czytelników docenia poetyckie piękno i głębię myśli w jego dziełach, uznając je za intelektualnie i emocjonalnie wciągające. Nowe wydania jego poezji są znane z pięknej prezentacji.
Wady:Poezja Crane'a jest często uważana za trudną do czytania i zrozumienia, wymagającą znacznego wysiłku i wielokrotnego czytania, aby zrozumieć jej znaczenie. Niektórzy czytelnicy uważają, że wstępy, zwłaszcza autorstwa Harolda Blooma, są suche i zawierają mniej informacji na temat życia Crane'a. Ponadto w niektórych wydaniach może brakować wystarczających notatek lub kontekstu, które mogłyby pomóc w zrozumieniu bardziej niejasnych aluzji w jego twórczości.
(na podstawie 29 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Complete Poems of Hart Crane
Zawartość książki:
Niniejsze wydanie zawiera nowy wstęp Harolda Blooma, będący setnym hołdem dla wizjonera Białych budynków (1926) i Mostu (1930). Hart Crane, niezwykle utalentowany i tragicznie skazany na zagładę, był amerykańskim rówieśnikiem Shelleya, Rimbauda i Lorki.
Urodzony 21 lipca 1899 roku w Garrettsville w stanie Ohio, Crane zmarł na morzu 27 kwietnia 1932 roku, popełniając samobójstwo. Urodzony poeta, całkowicie oddany swojej sztuce, Crane cierpiał z powodu walczących rodziców, a także długich okresów życia z ręki do ust. Cierpiał również z powodu swojej uczciwości jako homoseksualny poeta i kochanek w okresie amerykańskiego życia, które nie było przychylne jego orientacji seksualnej.
Pomimo wielu krytycznych nieporozumień i zaniedbań, zarówno w swoich czasach, jak i w naszych, Crane osiągnął znakomity styl poetycki, idiosynkratyczny, ale kluczowy dla amerykańskiej tradycji. Jego wizjonerski epos The Bridge jest najambitniejszym i najdoskonalszym długim poematem od czasów Song of Myself Walta Whitmana.
Tekst Marca Simona jest uznawany za najbardziej autorytatywną prezentację twórczości Harta Crane'a. Do tego setnego wydania Harold Bloom, który został wprowadzony do poezji, zakochując się w twórczości Crane'a, gdy był jeszcze dzieckiem, dodał nowy wstęp.
