Kompletna tradycja ningma od sutry do tantry, księga 13: Systemy filozoficzne i linie przekazu

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 12 głosach.

Oryginalny tytuł:

The Complete Nyingma Tradition from Sutra to Tantra, Book 13: Philosophical Systems and Lines of Transmission

Zawartość książki:

Magnum opus Czojinga Tobdena Dordże po raz pierwszy zaprezentowane w języku angielskim, w autorytatywnym tłumaczeniu przygotowanym pod auspicjami znanych i wysoce szanowanych tybetańskich nauczycieli i tłumaczy.

W 1838 roku Czojing Tobden Dordże, jogin i uczony z północno-wschodniego Tybetu, ukończył wielotomowe dzieło, które śledzi całą ścieżkę tradycji ningma buddyzmu tybetańskiego od początku do końca. Napisana przez praktykującego mantrę dla dobra praktykujących mantrę żyjących wśród społeczności świeckiej, miała być pouczająca, inspirująca, a przede wszystkim praktyczna. Jego dwadzieścia pięć ksiąg, czyli działów tematycznych, oferuje wszechstronny i szczegółowy pogląd na buddyjską ścieżkę zgodnie z wczesną szkołą tłumaczeń buddyzmu tybetańskiego, obejmując szeroki zakres nauk buddyjskich od początkowych kroków do najwyższych ezoterycznych nauk o wielkiej doskonałości. Opus magnum Czojinga Tobdena Dordże ukazuje się tutaj po raz pierwszy w języku angielskim.

Księga 13 przedstawia systemy filozoficzne Indii i Tybetu, zgodnie z pismami Longchena Rabjama i objawieniami Orgyana Lingpy. Po pierwsze, omawia poglądy przypisywane klasycznemu hinduizmowi, dżinizmowi, materializmowi i nihilizmowi. Po drugie, opisuje poglądy wajbhasziki i sautrantiki, przedstawicieli mniejszego pojazdu, których przykładem są pobożni asystenci i buddowie-pustelnicy, oraz cittamatry ("tylko umysł") i madhjamaki ("środkowa droga"), komentatorów wielkiego pojazdu, których przykładem są wielkie istoty bodhisattwy. Po trzecie, analizuje wewnętrzne i zewnętrzne pojazdy buddyjskich tantr, z naciskiem na trzy klasy wielkiej doskonałości. Po czwarte, dokumentuje linie przekazu filozoficznego w Tybecie, w tym Bon, Nyingma, Kagyu, Sakya, Kadampa i Geluk. Kończy się fragmentem dobrze znanego traktatu Piątego Dalajlamy, w którym zastosowano techniki rozumowania wynikowego do pierwszego rozdziału Skarbca fenomenologii Vasubandhu.