Comparativism in Art History
Niniejszy tom, w którym wypowiadają się najważniejsi badacze historii sztuki, analizuje metodologiczne aspekty porównania w historiografii tej dyscypliny. Rozdziały oceniają mocne i słabe strony praktyki porównawczej w historii sztuki i rozważają szerszą kwestię miejsca porównań w tym, jak historia sztuki może się rozwijać w przyszłości.
Autorzy reprezentują szeroki zakres okresów i poleceń geograficznych, od starożytności po współczesność, od Chin i islamu po Europę, od różnych form historii sztuki po archeologię, antropologię i studia nad kulturą materialną. Historia sztuki jest nie tyle pojedynczą dyscypliną, co serią rozbieżnych dziedzin naukowych - w bardzo różnych kontekstach historycznych, geograficznych i kulturowych - ale wszystkie z wizualnym naciskiem na dokładne badanie obiektów. Dziedziny te koncentrują się na różnych, często niekompatybilnych kontekstach czasowych i kulturowych, ale mimo to uważają się za jedną spójną dyscyplinę - mianowicie historię sztuki.
Istnieją istotne problemy związane z tym, w jaki sposób poddziedziny w ramach szerokiego uogólnienia zwanego „historią sztuki” mogą ze sobą spójnie rozmawiać. Problemy te stają się coraz bardziej palące od czasu przejścia od historii sztuki skoncentrowanej na tradycji zachodniej do tej, która jest świadomie globalna.
