Kombinatoryka: Starożytność i współczesność

Opinie czytelników

Recenzowana książka jest obszernym zbiorem rozdziałów na temat historii kombinatoryki, zawierającym wkład znanych autorów w tej dziedzinie. Jest chwalona za wciągającą treść i prezentację.

Dobrze wydana z wkładem znanych autorów, interesujące i różnorodne tematy, wysokiej jakości oprawa i diagramy, elastyczne podejście do czytania.

Brak znaczących wad wymienionych w recenzjach.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Combinatorics: Ancient & Modern

Zawartość książki:

Kto pierwszy przedstawił trójkąt Pascala? (Nie był to Pascal).

Kto pierwszy przedstawił wykresy Hamiltona? (Nie był to Hamilton).

Kto pierwszy przedstawił układ potrójny Steinera? (Nie był to Steiner. )

Historia matematyki jest dobrze zbadanym i tętniącym życiem obszarem badań, z książkami i artykułami naukowymi opublikowanymi na temat różnych aspektów tego tematu. Jednak historia kombinatoryki wydaje się być w dużej mierze pomijana. Niniejsza książka w pewien sposób stara się temu zaradzić i służy dwóm głównym celom: 1) stanowi pierwszy książkowy przegląd historii kombinatoryki; oraz 2) po raz pierwszy gromadzi w jednym źródle badania nad historią kombinatoryki, które w przeciwnym razie byłyby niedostępne dla zwykłego czytelnika.

Poszczególne rozdziały zostały napisane przez szesnastu ekspertów. Książkę otwiera wprowadzenie Donalda E. Knutha do dwóch tysięcy lat kombinatoryki. Po nim następuje siedem rozdziałów poświęconych wczesnej kombinatoryce, od indyjskich i chińskich pism na temat permutacji po późnorenesansowe publikacje na temat trójkąta arytmetycznego. Kolejnych siedem rozdziałów śledzi dalszą historię, od wkładu Eulera w tak szerokie tematy, jak partycje, wielościany i kwadraty łacińskie, po XX-wieczne postępy w kombinatorycznej teorii zbiorów, wyliczaniu i teorii grafów. Książka kończy się kilkoma refleksjami wybitnego kombinatoryka, Petera J. Camerona.

Nie oczekuje się, że książka ta zostanie przeczytana od deski do deski, choć może tak być. Ma ona raczej służyć jako cenne źródło informacji dla różnych odbiorców. Kombinatorzy z niewielką lub żadną wiedzą na temat rozwoju ich przedmiotu uznają historyczne podejście za stymulujące. Historyk matematyki będzie postrzegał te badania jako zachętę do dalszych badań w dziedzinie kombinatoryki. Bardziej ogólny czytelnik odkryje wprowadzenie do fascynującego i zbyt mało znanego tematu, który nadal stymuluje i inspiruje pracę naukowców.