Kolumna Cara: Historia XX wieku: Powieść

Opinie czytelników

Książka „Cæsar's Column” autorstwa Ignatiusa Donnelly'ego jest opisywana jako znaczące dzieło w gatunku romantycznej i dystopijnej fikcji, prezentujące głęboką krytykę społeczną istotną dla współczesnych problemów. Jest ona jednak krytykowana za wadliwe wydanie, w szczególności za niewielki rozmiar druku.

Powieść jest chwalona za wciągającą fabułę i przemyślane spekulacje na tematy społeczne. Jest uważana za niezbędną lekturę dla osób zainteresowanych literaturą angielską i fikcją spekulacyjną, a także oferuje cenny wgląd w podziały społeczne i warunki przewidywane na przyszłość.

Poważnym minusem jest wadliwe wydanie, ze szczególnie małą czcionką, która utrudnia czytanie nawet osobom w okularach. Ponadto książka zawiera przestarzałe i obraźliwe poglądy, takie jak rasizm i seksizm, które odzwierciedlają normy tamtych czasów, ale mogą być kłopotliwe dla współczesnych czytelników.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Csar's Column: A Story of the Twentieth Century: Novel

Zawartość książki:

Fabuła Podobnie jak niektórzy inni pisarze spekulatywni (książka Anny Bowman Dodd The Republic of the Future z 1887 roku jest współczesnym przykładem), Donnelly umieścił swoją fikcję w formie powieści epistolarnej. Jego pierwszoosobowy narrator Gabriel Weltstein pisze serię listów do swojego brata, opowiadając o swoich doświadczeniach podczas wizyty w Nowym Jorku w 1988 roku. Weltstein jest kupcem wełny z Ugandy (wczesni myśliciele syjonistyczni rozważali możliwość założenia państwa żydowskiego w Ugandzie). Weltstein chce uniknąć kontaktów z międzynarodowym kartelem i sprzedawać wełnę bezpośrednio amerykańskim producentom. Podobnie jak wielu utopijnych/dystopijnych pisarzy, Donnelly skupia się na technologicznych zmianach przyszłości. Weltstein podróżuje do Nowego Jorku sterowcem; jest oszołomiony wspaniałą iluminacją miasta, zasilaną przez zorzę polarną. W mieście metro działa pod przezroczystymi chodnikami. W Hotelu Darwin, Weltstein znajduje telewizyjne menu, które prowadzi go wśród egzotycznych potraw, od jadalnych pająków po ptasie gniazda z Chin. Telewizyjne gazety są łatwo dostępne. Weltstein wkrótce wpada w kłopoty, gdy powstrzymuje woźnicę przed pobiciem żebraka. Powóz należy do księcia Cabano, dawniej Jacoba Isaacsa, czołowej postaci rządzącej oligarchii; żebrakiem jest Max Petion, w rzeczywistości przywódca tajnej organizacji ruchu oporu zwanej Bractwem Zniszczenia.

Weltstein musi zaakceptować wskazówki Petiona dotyczące proletariackiego społeczeństwa w Nowym Jorku, gdzie poznaje prawdę o drapieżnym i opresyjnym porządku społecznym i gospodarczym. Gabriel poznaje prezesa bractwa, Caesara Lomelliniego, niebezpiecznego i bezwzględnego fanatyka o imponującej posturze, pół Włocha i pół Murzyna. Środkowa część powieści poświęcona jest romantycznym związkom Gabriela i Maxa Petiona, którzy ratują młode kobiety przed wyzyskiem. Obie pary biorą ślub w bukolicznym epizodzie, który stanowi kontrapunkt dla scen miejskiego ucisku i przemocy, które go otaczają. (Czwórka bohaterów ucieka z Nowego Jorku do Ugandy pod koniec książki, zapewniając swego rodzaju szczęśliwe zakończenie, co prawdopodobnie zwiększyło popularność powieści). Bractwo Zniszczenia w końcu organizuje rebelię, której udaje się obalić oligarchów, choć kosztem ogromnych ofiar. (Technologia wyprodukowała zaawansowaną broń, taką jak "dynamitowe pociski", które zwiększają masakrę). ) Lomellini nakazuje układanie zwłok w stosy na Union Square i grzebanie ich w warstwach betonu - choć sam Lomellini zostaje zamordowany, gdy rozpoczyna się budowa masowego grobu. Gabriel Weltstein, uciekający z Nowego Jorku sterowcem, spogląda za siebie, by zobaczyć rozległy krajobraz miasta w płomieniach, podczas gdy masowy grób - kolumna Cezara - wznosi się przez dym.... Ignatius Loyola Donnelly (3 listopada 1831 - 1 stycznia 1901) był amerykańskim kongresmenem, populistycznym pisarzem i naukowcem-amatorem.

Obecnie znany jest przede wszystkim ze swoich skrajnych teorii dotyczących Atlantydy, katastrofizmu (zwłaszcza idei starożytnego wydarzenia uderzeniowego wpływającego na starożytne cywilizacje) i autorstwa Szekspira, które wielu współczesnych historyków uważa za pseudonaukę i pseudohistorię. Prace Donnelly'ego korespondują z pismami postaci z końca XIX i początku XX wieku, takich jak Helena Blavatsky, Rudolf Steiner i James Churchward.