Kolorowe dwadzieścia pensów

Opinie czytelników

Książka „Twopence Coloured” Patricka Hamiltona jest uważana za mniej znane dzieło, prezentujące charakterystyczny dla Hamiltona humor i spostrzeżenia na temat świata teatru, aczkolwiek z mniej rozwiniętymi postaciami i łagodniejszym zakończeniem. Chociaż nie jest to najlepsze wprowadzenie do twórczości Hamiltona, nadal ma wartość rozrywkową dla fanów jego pisarstwa.

⬤ Dobrze napisana z humorystycznymi fragmentami
⬤ oferuje wgląd w życie teatralne
⬤ zawiera klasyczne obserwacje postaci Hamiltona
⬤ zabawny i żywy styl
⬤ przemawia do fanów przedwojennej i powojennej Wielkiej Brytanii.

⬤ Nie jest to najlepsze dzieło Hamiltona
⬤ postacie są cienkie i niedopracowane
⬤ fabuła może wydawać się wygodna
⬤ zakończenie jest oswojone
⬤ może zawierać nadpisy
⬤ mniej komentarza społecznego w porównaniu do innych jego dzieł.

(na podstawie 11 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Twopence Coloured

Zawartość książki:

Polecam Hamiltona przy każdej okazji, ponieważ był tak wspaniałym pisarzem, a jednak dziś jest raczej niedoceniany. Wszystkie jego powieści są wspaniałe" - Sarah Waters.

"Jeśli chcesz przelecieć od Dickensa do Martina Amisa z jednym przystankiem na noc, to Hamilton jest twoim człowiekiem" - Nick Hornby.

Powieści Patricka Hamiltona były inspiracją dla nowej produkcji teatru tańca Matthew Bourne'a, The Midnight Bell.

West Kensington - szara strefa zgnilizny, opieki i mruczących kotów w piwnicach. West Kensington - ponury azyl dla zapędzonych i odrzuconych gentelmanów! Patrick Hamilton doskonale zdawał sobie sprawę, że jego trzecia powieść (opublikowana po raz pierwszy w 1928 roku) była dłuższa i "znacznie bardziej ponura" niż jego poprzednie, dobrze przyjęte produkcje. Twopence Coloured to historia dziewiętnastoletniej Jackie Mortimer, która opuszcza Hove w poszukiwaniu życia na londyńskiej scenie, tylko po to, by uwikłać się w "prowincjonalny teatr" i skomplikowane sprawy sercowe z dwoma braćmi, Richardem i Charlesem Gissingami. Powieść ta, niedostępna przez wiele lat, jest bezlitosnym portretem teatralnego powołania i w pełni ukazuje słynny dar Hamiltona do wyczarowywania Londynu - "ogromnej, zatłoczonej, nieznanej, hulającej, oświetlonej elektrycznie, ciemno-brzęczącej metropolii".