Kolorowa strona

Opinie czytelników

Recenzenci bardzo chwalą książkę za jej potężną i szczerą eksplorację czarnych doświadczeń w edukacji, wykorzystując żywe metafory i bezpośrednie konfrontacje z rasizmem. Poezja jest opisywana jako oszałamiająca i niezbędna, głęboko rezonująca z czytelnikami.

Poezja jest opisywana jako fenomenalna, wizualnie urzekająca i emocjonalnie potężna. Porusza krytyczne tematy rasizmu i doświadczenia Czarnych w przestrzeni edukacyjnej, oferując szczere spostrzeżenia i konfrontacyjne narracje. Wielu czytelników uważa ją za niezbędną i ważną lekturę.

Chociaż w recenzjach nie ma wyraźnych wad, intensywna tematyka może nie być odpowiednia dla wszystkich czytelników.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Colored page

Zawartość książki:

Ten oszałamiający nowy zbiór poezji Matthew E. Henry'ego (MEH), the Colored page, jest trzewną medytacją nad wielowarstwowym doświadczeniem czarnego ciała w przestrzeniach edukacyjnych.

Pełen metafor i aluzji zarówno do współczesności, jak i historii, Henry przedstawia nam intensywną narracyjną kronikę życia mówcy jako studenta, nauczyciela i wreszcie pisarza. W centrum znajduje się rozliczenie z rasizmem zapisanym na kartach Ameryki, a Henry prowadzi nas od mikroagresji nadzoru edukacyjnego do horroru rażącej dehumanizacji. W utworach, które bezpośrednio wzywają odpowiedzialnych - zarówno pedagogów, instytucje, jak i rówieśników - mówca porusza się poprzez hojnie żywe wiersze Henry'ego poprzez listy otwarte, winiety i poetyckie narracje, które odkrywają realia pracy nauczyciela w dzisiejszych "Zjednoczonych" Stanach Zjednoczonych.

Widzimy tu wpływ okrutnego rasizmu i jego brutalnego kuzyna, niekompetencji. W świecie, który tak często stara się minimalizować doświadczenia Czarnych, Kolorowa strona nie nadyma się, ale też nie odwraca wzroku.

Jednak na tych stronach jest też radość. Henry zaprasza nas do kochania, ale proszę, nie dotykania, piękna czarnych włosów, czarnego życia i naszych czarnych uczniów. O ile rzuca to wymowne czarne światło na plamy instytucji, w których spędził swoje życie, Henry pokazuje tutaj dobrze przeżyte życie, życie spędzone na studiowaniu, rozwijaniu się i prosperowaniu pomimo stronniczego budżetowania i prymitywnego niewłaściwego obchodzenia się z godnością studenta.

Henry prosi nas, abyśmy spojrzeli na podłość i nazwali ją, ale potem mamy przenieść naszą uwagę na chwałę, którą jest student, który triumfuje. Henry ostatecznie zaprasza nas do świętowania.