Kolorowa kreskówka: Czarna prezentacja w amerykańskich krótkometrażowych filmach animowanych, 1907-1954

Opinie czytelników

Książka zapewnia dogłębną eksplorację reprezentacji czarnoskórych postaci we wczesnej amerykańskiej animacji, szczegółowo opisując stereotypy rasowe dominujące w tamtych czasach. Rzuca światło na wykorzystywanie i niewłaściwe przedstawianie Czarnych w kreskówkach, jednocześnie podkreślając kontekst historyczny i wysiłki działaczy na rzecz praw obywatelskich. Jednak niektórzy czytelnicy krytykują ją za to, że jest płytka w niektórych aspektach, brakuje jej głębi w dyskusjach takich jak Censored Eleven i nie zawiera więcej wizualnych przykładów rasistowskich kreskówek.

Dobrze zbadana, łatwa do odczytania, oferuje dokładny kontekst kwestii rasowych we wczesnej animacji, uznaje wartość artystyczną klasycznych kreskówek i służy jako dobry punkt wyjścia do zrozumienia rasizmu w tym medium.

Niektóre wady obejmują brak głębi w materiale, ograniczone przykłady źródłowe, założenia dotyczące znajomości kontekstu historycznego przez czytelnika, anachroniczne podejście do analizy postaci i zauważalny brak dyskusji na temat przedstawiania kanibali w kreskówkach.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Colored Cartoon: Black Presentation in American Animated Short Films, 1907-1954

Zawartość książki:

Od wprowadzenia filmu animowanego na początku XX wieku do lat 50. humor etniczny był podstawą amerykańskich kreskówek. Jednak jak pokazuje Christopher Lehman w tym odkrywczym studium, przedstawienie Afroamerykanów w szczególności stało się tak nierozerwalnie związane z medium kreskówkowym, że wpłynęło na jego ewolucję przez te pięć dekad. Argumentuje, że to, co pod wieloma względami jest najbardziej charakterystyczne dla amerykańskiej animacji, odzwierciedla wizualne interpretacje afroamerykańskiej ekspresji kulturowej przez białych animatorów.

Pierwsi amerykańscy animatorzy czerpali z popularnych przedstawień czarnych, z których wiele było karykaturami zakorzenionymi w kulturze południowego niewolnictwa. W latach dwudziestych XX wieku pojawienie się zsynchronizowanej dźwiękowo kreskówki zainspirowało animatorów do połączenia czarnych stereotypów z epoki antebellum z nowoczesnymi czarnymi ekspresjami kulturowymi muzyków jazzowych i aktorów z Hollywood. Kiedy przemysł filmowy postanowił zdeseksualizować filmy poprzez nałożenie Kodeksu Haysa na początku lat trzydziestych XX wieku, uregulował portretowanie Afroamerykanów w dużej mierze poprzez segregację czarnych postaci od innych, zwłaszcza białych kobiet. W tym samym czasie animatorzy znaleźli nowe sposoby na wykorzystanie popularności kultury afroamerykańskiej, tworząc postacie zwierząt, takie jak Królik Bugs, które wykazywały cechy związane z Afroamerykanami, ale nie były jednoznacznie czarne.

W latach pięćdziesiątych protesty działaczy na rzecz praw obywatelskich i rosnąca popularność białych postaci z kreskówek doprowadziły animatorów do odejścia od dużej części czarnej reprezentacji, na której zbudowali medium. Mimo to filmy animowane nadal przedstawiają postacie i kulturę Afroamerykanów, niekoniecznie w korzystnym świetle.

Opierając się na szerokiej gamie źródeł, w tym wywiadach z byłymi animatorami, zarchiwizowanych scenariuszach kreskówek i samych filmach, Lehman ilustruje intymny i niepowtarzalny związek między Afroamerykanami a animacją. Wybór.