Ocena:
Książka zbiera wysokie pochwały za pouczające i naukowe podejście do wczesnej amerykańskiej okupacji Filipin, jednocześnie głęboko angażując się w kwestie medycyny postkolonialnej i złożoności dziedzictwa kolonialnego. Podważa tradycyjne narracje i oferuje nowe spojrzenie na interakcje między kolonizatorami a kolonizowanymi.
Zalety:Pouczająca i dokładna, doskonała praca naukowa, zapewniająca nowe spojrzenie na postkolonialną historię medycyny, krytycznie angażująca się w dziedzictwo kolonialne, dobrze przyjęta przez czytelników.
Wady:Niektórzy czytelnicy mogą uznać akademicki charakter treści za trudny lub gęsty.
(na podstawie 5 opinii czytelników)
Colonial Pathologies: American Tropical Medicine, Race, and Hygiene in the Philippines
Colonial Pathologies to przełomowa historia roli nauki i medycyny w amerykańskiej kolonizacji Filipin od 1898 roku do lat 30. XX wieku.
Warwick Anderson opisuje, w jaki sposób amerykańscy kolonizatorzy starali się zachować własne zdrowie i wytrzymałość w obcym środowisku, jednocześnie sprawując kontrolę i "cywilizując" siedmiomilionową populację rozproszoną na siedmiu tysiącach wysp. W trakcie tego procesu śledzi znaczącą transformację w myśleniu kolonialnych lekarzy i naukowców o tym, co najbardziej zagrażało zdrowiu białych kolonistów. Pod koniec XIX wieku za największe zagrożenie uznawali oni tropikalne środowisko i starali się pomóc kolonizatorom w aklimatyzacji.
Później, gdy ich uwaga przeniosła się na rolę patogenów mikrobiologicznych, kolonialni naukowcy zaczęli postrzegać Filipińczyków jako skażoną rasę i podjęli inicjatywy w zakresie zdrowia publicznego, aby zreformować filipińskie praktyki higieny osobistej i zachowania społeczne. Z opisu amerykańskich wysiłków na rzecz leczenia i dyscyplinowania rzekomo błądzących Filipińczyków wyłania się żywe poczucie kultury kolonialnej charakteryzującej się niespokojną i asertywną białą męskością.
Jego narracja obejmuje kolonialną obsesję na punkcie rodzimych ekskrementów, kolonię trędowatych mającą na celu przekształcenie tych uważanych za najbardziej nieczystych i najmniej uspołecznionych, a także programy zwalczania tęgoryjca i malarii realizowane przez Fundację Rockefellera w latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku. Przez cały czas Anderson zwraca uwagę na obieg powiązanych ze sobą idei dotyczących rasy, nauki i medycyny.
Wskazuje na kolonialne zdrowie publiczne na Filipinach jako kluczowy wpływ na późniejszy rozwój medycyny wojskowej i higieny przemysłowej, amerykańską miejską służbę zdrowia i rasistowskie reżimy rozwoju w innych częściach świata.
