Kolonia

Opinie czytelników

Książka jest fascynującą i klimatyczną eksploracją życia w koloniach karnych w Gujanie Francuskiej w latach dwudziestych XX wieku, składającą się z dwóch połączonych ze sobą krótkich powieści. Tematy egzystencjalnej tragedii, ucieczki i mglistych granic rzeczywistości głęboko angażują czytelników, zawierając bogate opisy tropikalnych środowisk. Narracja jest wartka, choć może nie przynieść satysfakcjonujących rozwiązań.

⬤ Wciągająca i wciągająca fabuła
⬤ bogate opisy tropikalnych scenerii
⬤ głębokie tematy filozoficzne
⬤ sprawnie napisana
⬤ złożoność postaci
⬤ polecana fanom literatury egzystencjalnej.

⬤ Brak jasnego i zgrabnego zakończenia
⬤ może nie spodobać się czytelnikom szukającym prostych rozwiązań
⬤ pewne zamieszanie w kolejności narracji między dwiema częściami.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Colony

Zawartość książki:

Autor egzystencjalnego thrillera "Egzekucja" przedstawia "Kolonię", powieść rozgrywającą się w Gujanie Francuskiej, gdy era Imperium dobiega końca i nadchodzi anarchia.

Jest rok 1928. Sabir - drobny przestępca, włóczęga, weteran wojenny - znajduje się na statku więziennym zmierzającym do osławionej kolonii karnej we francuskich tropikach. Wkrótce po przybyciu do bagne, Sabir zostaje wysłany do obozu pracy głęboko w południowoamerykańskiej dżungli, ale szybko zdaje sobie sprawę, że jego stare życie umarło, a powrót do Francji jest niemożliwy. Jeśli jednak ma w ogóle przetrwać, musi uciec przed brutalnością obozu. Podając się za profesjonalnego ogrodnika, Sabir zdobywa zaufanie i ochronę naiwnego, idealistycznego komendanta obozu. Wraz z grupą podobnie myślących skazańców - w tym tajemniczym, enigmatycznym Edouardem, towarzyszem z okopów pierwszej wojny światowej - wkrótce rozpoczyna próbę ucieczki przez morze skradzioną łodzią. Zła pogoda zmusza mężczyzn do zejścia na ląd, skazując ich na ponurą, halucynacyjną włóczęgę przez dżunglę. Gdy głód i rywalizacja rozdzielają grupę, Sabir rozumie, że ma niewielkie szanse na ucieczkę do innego życia.

W części drugiej Manne - dezerter, wędrowny wygnaniec - przybywa do Kolonii w poszukiwaniu swojego deportowanego przyjaciela, tego samego Edouarda z części pierwszej. Pod fałszywą tożsamością i przykrywką Manne instaluje się jako gość w domu komendanta. Tam wdaje się w romans z żoną gospodarza. W międzyczasie komendant powoli się rozpada, coraz bardziej podejrzewając, kim jest Manne i co robi w Kolonii. Manne zostaje uwięziony jak wszyscy inni w bagnie i zdaje sobie sprawę, że on również musi uciec. Dwa wątki powieści zaczynają się przenikać - granice między snem a rzeczywistością zacierają się, nadając dramatycznej kulminacji surrealistyczny odcień.

Zarówno wciągająca historia przygodowa, jak i odważna powieść idei, Colony bierze historyczne tło znane czytelnikom "Papillona" Henri Charri re i przekształca je w metafizyczną podróż. Wspaniale przywołując atmosferę kolonialnego upadku w tropikach, powieść bada zmieniającą się naturę tożsamości, pamięci i rzeczywistości.