Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 13 głosach.
Railways in the Peak District: A History
Peak District zawsze stanowił potężną barierę dla połączeń transportowych, zwłaszcza kolejowych. Pierwsze prymitywne tramwaje konne zasilały kanały na jego wschodniej i zachodniej stronie, ale w 1825 roku - w tych samych latach, w których otwarto koleje Stockton & Darlington - linia o standardowym rozstawie wspięła się na szczyt Peak District i zjechała po drugiej stronie po przerażających pochyłościach, aby połączyć kanały w Cromford i Whaley Bridge.
W 1845 r. Sheffield i Manchester zostały połączone pierwszą linią biegnącą przez Półwysep Penniński przez osławiony tunel Woodhead, a następnie stopniowo zapełniały się liniami łączącymi miasta i wioski Peak District. Niektóre z nich stały się sławne jako trasa Settle-Carlisle, ze względu na trudności inżynieryjne związane z prowadzeniem trasy przez wapienne doliny.
Linia między Dore i Chinley była ostatnią główną linią w Anglii, która została poprowadzona przez Góry Pennińskie w dwóch ogromnych tunelach. W szczytowym momencie system kolejowy Peak District obejmował wąskotorową lekką kolej dla turystów, pochylnie linowe do eksportu wapienia, siedem z 20 najdłuższych tuneli kolejowych w Wielkiej Brytanii oraz pierwszą w pełni elektryczną główną linię kolejową w Wielkiej Brytanii.
Narodziny British Railways w 1948 roku i późniejszy topór Beechinga były śmiertelnym ciosem dla wielu z tych wyjątkowych linii kolejowych. Dziś niektóre z tych szlaków nadal można przemierzać pieszo, rowerem lub konno dzięki Parkowi Narodowemu Peak District i innym organizacjom rekreacyjnym.
Historyczne tunele, wiadukty i stacje na najsłynniejszych trasach zostały odrestaurowane i ponownie otwarte jako długodystansowe szlaki piesze i zabytkowe linie - renesans, którym mogą cieszyć się dzisiejsi turyści.
