Koła świata - 300 lat irlandzkich dudziarzy

Opinie czytelników

Książka oferuje kompleksowy przegląd gry na instrumentach Uilleann, koncentrując się na historiach muzyków i historii instrumentu. Chociaż nie jest to podręcznik metodyczny, zawiera przydatne informacje, anegdoty i kontekst historyczny, chociaż niektórzy czytelnicy mogą uznać niektóre sekcje za gęste.

Wszechstronna treść, wciągające anegdoty od wybitnych muzyków, cenny kontekst historyczny, zawiera dyskografię i sesjografie, odpowiednie zarówno dla początkujących, jak i doświadczonych fanów Uilleann piping

Nie jest to podręcznik ani podręcznik metodyczny, niektóre sekcje mogą być zbyt szczegółowe lub ciężkie do przeczytania, brakuje ilustracji piszczałek i mniej uwagi poświęca się młodszym graczom.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Wheels of the World - 300 Years of Irish Uilleann Pipers

Zawartość książki:

Jeden kurant, trzy drony, trzy regulatory, trzynaście klawiszy, zbyt wiele bliskich wyginięć, by o nich wspominać i 300 lat tego, z powiewem wróżek na księżycowych pagórkach, to irlandzkie piszczałki uilleann ('ill-in'). The Wheels Of The World przedstawia epicką opowieść o triumfie i przetrwaniu, w której uduchowione serce narodu było utrzymywane przy życiu przez wieki przez wąską nić opiekunów - ślepców, ekscentryków, samozwańczych, szlachetnych bohaterów, krwawych ożywieńców i co najmniej trzech osób porównywanych do Jimiego Hendrixa.

Uilleann piping jest irlandzkim odpowiednikiem historii bluesa w Ameryce, z tą różnicą, że tutaj szlak legend i wiedzy jest znacznie bogatszy i głębszy. To dźwięk XVIII-wiecznego bluesa - mikrotonalna wirtuozerska maszyna, którą władają odmieńcy i geniusze, często jedni i ci sami.

To opowieść o kontinuum, od Johna McSherry'ego, ikony XXI wieku, cofając się w czasie przez Paddy'ego Keenana, Liama O'Flynna, Finbara Fureya, Seamusa Ennisa, Williego Clancy'ego, Johnny'ego Dorana, Leo Rowsome'a i Patsy Touhey - u zarania nagrywanego dźwięku - a stamtąd do litanii nienagranych legend przed nimi. Jest to również migawka profesjonalnych irlandzkich muzyków tradycyjnych, po gorączce złota pod koniec XX wieku, zachowujących spokój i kontynuujących.