Ocena:
Książka jest głęboko inspirującym pamiętnikiem, który bada podróż autorki do odkrywania siebie, gdy porusza się między kulturą nigeryjską i brytyjską. Podkreśla tematy związane z rozwojem osobistym, odpornością i znaczeniem pozostania wiernym sobie pomimo presji społecznej. Czytelnicy chwalą książkę za wnikliwe opowiadanie historii i możliwość odniesienia się do doświadczeń autorki, szczególnie w odniesieniu do wyzwań kulturowych, przed którymi stoją imigranci.
Zalety:⬤ Podnosząca na duchu i inspirująca, zachęcająca czytelników do stawiania czoła lękom z wdziękiem.
⬤ Zapewnia fascynującą narrację o odkrywaniu siebie i tożsamości kulturowej.
⬤ Wnikliwa eksploracja doświadczeń imigrantów i różnic kulturowych.
⬤ Pięknie napisana i odnosząca się do różnych środowisk, szczególnie tych zaznajomionych z kulturowymi zmaganiami.
⬤ Wciągająca opowieść, która sprawia, że czytelnicy są zaangażowani w podróż autora.
⬤ Niektórzy czytelnicy mogą uznać opisane zmiany kulturowe i wyzwania za emocjonalnie ciężkie.
⬤ Ograniczone skupienie się na niektórych relacjach, takich jak mąż autorki, może sprawić, że niektórzy czytelnicy będą chcieli więcej kontekstu.
⬤ Kilku czytelników wspomniało, że czuli się zszokowani lub przerażeni niektórymi różnicami kulturowymi, co może pogorszyć ich wrażenia z lektury.
(na podstawie 117 opinii czytelników)
Coconut: A Black Girl, a White Foster Family, and the Search for Belonging and Identity
Ten inspirujący pamiętnik opowiada historię odkrywania siebie przez jedną kobietę, która przeżyła biedę, stratę, samotność, maltretowanie i walkę o zdobycie wykształcenia.
Pokolenie nigeryjskich dzieci urodziło się w Wielkiej Brytanii w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych, było prywatnie wychowywane przez białe rodziny, a następnie zabrane przez rodziców do Nigerii.
Kokos to historia jednego z tych dzieci.
Rok 1963, północny Londyn. Nan opiekuje się roczną Florence Ọlájídé i nazywa ją Ann. Florence uwielbia swoją przybraną matkę ponad wszystko, ale Nan i otaczające ją dzieci mają białą skórę, a ona nie może nic poradzić na to, że czuje się inna. Cztery lata później, po weekendowej wizycie u swoich biologicznych rodziców, Florence nigdy nie wraca do Nan. Dwa miesiące później, wciśnięta między matkę i ojca oraz trójkę rodzeństwa, sześcioletnia Florence schodzi ze statku w Lagos na ostry żar afrykańskiego słońca.
Zamieniając piękne, wygodne łóżko w swoim pokoju u Nan na matę na podłodze w salonie w swoim nowym domu, Florence ma trudności z przystosowaniem się. Chce przyjąć swoje dziedzictwo kulturowe, ale nie mówi w języku Yoruba i nie wie nic o zwyczajach. Starcia z babcią, mamą, matriarchą rodziny, skutkują częstymi pobiciami. Rozdarta między doświadczeniami z wczesnego dzieciństwa a oczekiwaniami swojej afrykańskiej kultury, zaczyna kwestionować to, kim jest. Nigeryjką, Brytyjką, obojgiem?
