Who am I supposed to be driving?
"Być może wszyscy byliśmy wtedy wysokimi dziećmi, grającymi w gry na asfalcie pod obcymi gwiazdami, ciepło wrzało przez pęknięcia".
Nazwany na cześć wersu z outtake'u z jego albumu z 1996 roku 1. Outside, 'Who Am I Supposed To Be Driving? " to zbiór ekfrastycznych wierszy napisanych w odpowiedzi na trzynaście albumów Davida Bowiego, od "Space Oddity" z 1969 r. po "Blackstar" z 2016 r. Jako ostateczny odmieniec, Bowie napisał piosenki, które wprowadziły nas w krajobrazy tak różnorodne i egzotyczne, jak postacie, które stworzył do ich śpiewania.
Te wiersze nie są krytyką. Nie są biografią. Nie są próbą sparafrazowania lub wyjaśnienia muzyki, która je zainspirowała. Zamiast tego są eksploracją emocji, jakie wywołuje praca i zagubionych światów, z których po raz pierwszy wyłoniły się te kultowe albumy.
A może są to po prostu abstrakcyjne myśli kontrolera lotów, pracującego na nocnej zmianie, pragnącego powrotu Majora Toma.
"Zwięzłymi słowami i zręcznym frazowaniem Clare O'Brien oddaje istotę Bowiego, wyczarowując dźwięk i wizję od Major Tom do Blackstar. Jej poezja tka w nas światy, przypominając nam nie tylko o tym, co straciliśmy, ale także o tym, co wciąż pozostaje. Oszałamiający hołd dla potężnego talentu".
L. G. Thomson,
Autor "Prawa Boyle'a".
"Clare O'Brien dała nam zbiór, który jest nostalgiczny i melancholijny, ale także trzewny i podnoszący na duchu. Mamy tu do czynienia z głębokimi emocjami, które wznoszą się ku górze niczym "żar kipiący przez pęknięcia" i choć nie możemy poznać znaczenia każdego wiersza dla poetki, ani w pełni pojąć każdej pięknej liryki, to poprzez czasami kryptyczny tekst jesteśmy zaproszeni do pójścia głębiej, odkrywania dalej, niczym Gwiezdny Człowiek zrywający więzy grawitacji. Owszem, jest coś cudownie eterycznego w wierszach takich jak Portrait in Flesh czy Your Face in Mine, ale Spark the Fusion jest fizyczny i ostry dla zmysłów, podczas gdy Electric Blue iskrzy jak lont łączący klasyczny świat z ulotnym światem sławy i celebrytów.
Czytając ten zbiór czujemy się niemal jak podglądacze, jakbyśmy wtrącali się w najgłębsze sekrety O'Briena. Ale z pewnością o to właśnie chodzi i to dzięki darowi poety do posługiwania się językiem nasza ciekawość zostaje rozbudzona. Nie możemy odwrócić wzroku. O'Brien rzuca zaklęcie, a czytelnik pragnie więcej.
Who Am I Supposed to Be Driving to intrygujący i niezwykle piękny hołd dla muzyki Davida Bowiego, i tak jak Bowie zaprosił nas do wykonania tych wspaniałych skoków razem z nim, tak Clare O'Brien zachęca nas do odkrywania muzyki artysty, a nawet jego podróży, przez pryzmat jej własnej emocjonalnej reakcji na nie.
W tym zbiorze poetka daje nam przejmujące przypomnienie o sile muzyki, która może nas inspirować, poruszać, ale także o jej zdolności do kształtowania mrocznych zakamarków naszych umysłów".
Giles Kristian,Sunday Times bestsellerowy autor książki Lancelot.