Kocham cię tak bardzo, że to zabija nas oboje

Opinie czytelników

Książka „I Love You So Much It's Killing Us Both” autorstwa Mariah Stovall otrzymała mieszane recenzje. Podczas gdy niektórzy czytelnicy chwalą jej mocną narrację i głęboką eksplorację tematów takich jak przyjaźń i muzyka, inni czuli się wprowadzeni w błąd przez materiały promocyjne i stwierdzili, że koncentruje się ona bardziej na zaburzeniach odżywiania i toksycznych związkach, niż się spodziewali.

Czytelnicy chwalili mocny głos Stovall, autentyczne przedstawienie młodzieńczej intensywności i wciągającą narrację. Książka została opisana jako elektryzująca i poruszająca, z wyjątkową historią, która rezonuje z emocjami. Niektórzy docenili głęboką eksplorację złożonych tematów.

Niektórzy czytelnicy uważali, że książka nie spełniła swoich obietnic, szczególnie w odniesieniu do tematów muzyki i przyjaźni, jak sugerowały materiały promocyjne. Skupienie się na zaburzeniach odżywiania było postrzegane jako znacząca zmiana w stosunku do oczekiwanej narracji, a czynniki wyzwalające nie zostały odpowiednio ostrzeżone z wyprzedzeniem. Ponadto krytykowano brak rozwinięcia koncepcji „mixtape'u”.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

I Love You So Much It's Killing Us Both

Zawartość książki:

Trust Exercise Susan Choi spotyka się z High Fidelity Nicka Hornby'ego w opowieści o dorastaniu czarnoskórej kobiety, kronice zmieniającej życie przyjaźni, wzajemnych relacjach między fandomem muzycznym a tożsamością oraz śliskości zdrowia psychicznego.

Rozgrywający się na przedmieściach Los Angeles i Nowego Jorku, I Love You So Much It's Killing Us Both to wciągająca podróż do życia i umysłu Khaki Oliver, która nieustannie próbuje zniknąć w czymś: współzależnej przyjaźni, nierozważnym chłopaku, scenie punkowej lub po prostu w eterze. Obecnie jest to bezsensowna praca i komfortowo puste mieszkanie. Po dekadzie rozłąki otrzymuje list od swojej dawnej najlepszej przyjaciółki. Fiona organizuje przyjęcie dla swojej nowo adoptowanej córki i chce, aby Khaki dołączyła do uroczystości.

Khaki jest w równym stopniu przerażona i kuszona, by ponownie nawiązać kontakt. Ich platoniczna miłość była myląca, wszechogarniająca i zachęcała do najgorszych impulsów. Podczas zwlekania z RSVP, Khaki zaczyna tworzyć idealny mixtape - przywołując wspomnienia z formujących się koncertów, nieudanych romansów oraz wzlotów i upadków pożądania i zaprzeczenia - jednocześnie rozważając ryzyko i korzyści płynące z ponownego powiedzenia "tak" Fionie.

Jedna piosenka po drugiej, od hardcore'u z lat 80. do emo z 2010 roku, wspólne i odrębne kontury umysłu każdej kobiety stają się coraz bardziej widoczne. Czy słuchanie tych samych starych piosenek skazuje Khaki na samotne życie w zatrzymanym rozwoju? A może spojrzenie z perspektywy czasu pomoże jej odzyskać poczucie własnej wartości i wytyczyć zdrową ścieżkę na przyszłość, z Fioną lub bez niej?