Kochając i tracąc cię, Azaylio: Moja inspirująca córka i nasza nierozerwalna więź

Opinie czytelników

Książka opowiada szczerą i emocjonalną historię matki, Safiyya, która dzieli się swoją podróżą miłości i straty po tym, jak jej dziecko, Azaylia, tragicznie zmarło na raka. Czytelnicy uważają ją za głęboko poruszającą, inspirującą i pięknie napisaną, często doprowadzającą ich do łez, gdy łączą się z zmaganiami i triumfami rodziny.

Książka jest opisywana jako pięknie napisana, emocjonalna i inspirująca. Wielu czytelników uznało ją za trudną do odłożenia i doceniło surową szczerość narracji Safiyi. Przedstawienie Azaylii i pozytywnego nastawienia rodziny, pomimo wyzwań, rezonowało z czytelnikami. Otwiera oczy na realia raka u dzieci i siłę miłości. Czytelnicy czuli głęboki związek z tą historią, często zastanawiając się nad własnym życiem po jej przeczytaniu.

Niektórzy czytelnicy zauważyli, że książka jest bardzo emocjonalna i może być zbyt łamiąca serce dla niektórych osób, prowadząc do doświadczenia wypełnionego łzami i smutkiem. Niektórzy uznali ją za trudną do przeczytania ze względu na bolesną tematykę, wskazując, że może ona nie być odpowiednia dla wszystkich.

(na podstawie 59 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Loving and Losing You, Azaylia: My Inspirational Daughter and Our Unbreakable Bond

Zawartość książki:

Co widział świat, a czego nie.

„Nic nie mogło mnie na to przygotować. Czasami mnie to łamie i nie mogę nawet tego znieść. Zawsze myślałam, że jestem twarda, ale to za każdym razem rzuca mnie na kolana”.

Piękna córeczka Safiyi, Azaylia, miała osiem tygodni, gdy zdiagnozowano u niej białaczkę. W wieku 8 miesięcy Safiyya i jej partner, Ashley, musieli się z nią ostatecznie pożegnać. To opowieść Safiyi o macierzyństwie, nadziei i stracie. Opowiada o nierozerwalnej i nieporównywalnej więzi między matką a córką... o tym, co dzieje się z rodziną, gdy staje w obliczu życia bez osoby, która ją dopełniła, stawiając czytelników w sytuacji, w której żaden rodzic nie chciałby się znaleźć. Ale przede wszystkim jest to celebracja niezwykłego małego życia, które pokazało ducha, jakiego żadne dziecko nie powinno mieć, oraz rodziny, która kochała i walczyła, aby zatrzymać każdą cenną chwilę.