Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzenci chwalą „Women in Horror Films” Gregory'ego Williama Manka jako kompleksowy i dobrze zbadany hołd dla kobiecych postaci w klasycznym kinie grozy z lat 30. i 40. ubiegłego wieku. Wywiady Manka z aktorkami i jego wciągający styl pisania są podkreślane jako kluczowe atuty, zapewniając cenny wgląd w historię gatunku. W recenzjach nie zidentyfikowano jednak żadnych większych wad, choć być może niektórzy oczekiwali szerszego omówienia lub dodatkowych tomów.
Zalety:⬤ Wyczerpująco zbadana i dobrze zorganizowana.
⬤ Zawiera cenne spostrzeżenia i wywiady z kluczowymi aktorkami klasycznego horroru.
⬤ Wciągający i przystępny styl pisania.
⬤ Bogato ilustrowany zdjęciami z klasycznych filmów.
⬤ Uznana za znaczący dodatek do literatury horroru.
Wady:⬤ Niektórzy czytelnicy mogą chcieć jeszcze bardziej szczegółowego omówienia lub dodatkowych tomów.
⬤ Konkretna krytyka dotycząca braku komentarza Manka na wszystkich płytach DVD z horrorami Universal.
(na podstawie 4 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Women in Horror Films, 1930s
Zawartość książki:
Mieli ze sobą więcej wspólnego niż tylko krzyk, niezależnie od tego, czy stawiali czoła Draculi, potworowi Frankensteina, mumii, doktorowi Jekyllowi, panu Hyde'owi, King Kongowi, człowiekowi-wilkowi, czy innym legendarnym hollywoodzkim potworom. Niektórzy nawet sami byli potworami, jak Elsa Lanchester jako Panna Młoda i Gloria Holden jako Córka Draculi.
Podczas ucieczki przed Dusicielem z Bagien, była Miss Ameryki Rosemary La Planche może uratować swojego głównego bohatera. Ta książka zawiera szczegółowe informacje na temat życia i kariery 21 z tych filmowych głównych dam, femmes fatales, potworów i odmieńców, przedstawiając z perspektywy ich wkład w filmy i folklor hollywoodzkiego terroru - a także molestowanie seksualne, wykorzystywanie i prawdziwe niebezpieczeństwo, z jakim spotykały się w pracy.
W niepublikowanej wcześniej relacji, odtwórczyni roli Panny młodej Frankensteina, Anne Darling, wspomina, jak w wieku 17 lat została upokorzona na planie przez reżysera Jamesa Whale'a z powodu koloru jej bielizny. Wypełniony anegdotami i wspomnieniami, wiele wpisów opartych jest na oryginalnych wywiadach, a także na licznych starych fotografiach i kadrach filmowych.
