Ocena:
Książka jest dobrze napisaną i zabawną analizą postaci kobiecych w „Grze o tron”, zapewniającą wgląd w feministyczne perspektywy i porównania z kontekstami historycznymi. Jest ceniona za swoją wartość edukacyjną i dokładność, choć nie jest pozbawiona krytyki w odniesieniu do niektórych przestarzałych teorii i drobnych błędów.
Zalety:Książka jest zabawna i edukacyjna, dobrze napisana, zapewnia dobre analizy i jest pomocna w celach akademickich. Porównuje postacie kobiece do ich historycznych odpowiedników i zapewnia wgląd we współczesny feminizm, co czyni ją cennym źródłem informacji dla fanów „Gry o tron”.
Wady:Niektórzy czytelnicy uznali teorię płci za staromodną, a treść za nie do końca zgodną z ich poglądami. Pojawiły się również skargi na nieścisłości związane z serialem, w tym błędy w szczegółach postaci i pewne powtórzenia.
(na podstawie 8 opinii czytelników)
Women in Game of Thrones: Power, Conformity and Resistance
Game of Thrones, jeden z najgorętszych seriali w telewizji, pozostawia setki krytyków podzielonych co do tego, jak bardzo „feministyczny” jest ten serial.
Z pewnością postacie kobiece, silne i słabe, ucieleśniają różne archetypy - królowe wdowy, wojowniczki, damy w opałach, karierowiczki, kapłanki, trutnie, matki i pokojówki. Problem polega jednak na tym, że większość z nich odgrywa jedną rolę bez niuansów - nawet „silne kobiety” mają niewiele do zrobienia poza przechadzaniem się jako jednotematyczne postacie.
Ta książka analizuje kobiety i ich portrety jeden po drugim, wraz z ich historycznymi inspiracjami. Pojawiają się również kwestie towarzyszące studiom telewizyjnym, od męskiego spojrzenia po przedstawienie rasy. Sposób, w jaki te postacie są traktowane w serialu i jak traktują same siebie, staje się kluczowy, ponieważ wiele z nich rozbiera się dla przyjemności mężczyzn lub jest poświęcanych jako pionki.
Niektóre nagie sceny lub momenty męskiej przemocy są fetyszyzowane i filmowane w celu kuszenia, podczas gdy inne pokazują traumę kobiet i próbują identyfikować się z kobiecą perspektywą sceny. Kluczowe jest to, czy postacie wyłamują się ze swoich tradycyjnych ról i stają się wielowymiarowe.
