Ocena:
Wspomnienia Lucii Graves „A Woman Unknown” to pięknie napisana relacja z jej życia dorastającego na Majorce, poruszająca tematy języka, tożsamości i zmian społeczno-politycznych w Hiszpanii podczas dyktatury Franco. Proza jest liryczna i żywa, wciągając czytelników w jej doświadczenia i refleksje. Książka spotkała się z uznaniem wielu recenzentów, którzy docenili jej kontekst historyczny, sugestywne opisy i wnikliwe komentarze na temat roli kobiet w społeczeństwie.
Zalety:⬤ Piękna, liryczna proza, która jest wciągająca i sugestywna.
⬤ Bogate historyczne i kulturowe spojrzenie na Hiszpanię, w szczególności Katalonię i Majorkę.
⬤ Prowokujące do myślenia spostrzeżenia na temat języka i tożsamości.
⬤ Zapadające w pamięć refleksje na temat życia autorki i jej relacji z ojcem, Robertem Gravesem.
⬤ Inspirująca dla czytelników zainteresowanych historiami i doświadczeniami kobiet w burzliwych czasach.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznali, że narracja nie jest porywająca, co czyni ją mniej wciągającą jako ciągłą historię.
⬤ Niewiele szczegółowych informacji o samym Robercie Gravesie, skupiających się bardziej na życiu Lucii.
⬤ Sporadyczne doniesienia o nieścisłościach w recenzjach innych osób omawiających treść pamiętnika, wskazujące na pewne zamieszanie co do szczegółów.
(na podstawie 15 opinii czytelników)
A Woman Unknown
Ten pięknie zniuansowany pamiętnik jest głęboką medytacją nad trzema kulturami - hiszpańską, angielską i katalońską - które ukształtowały życie i myśli Lucii Graves. To także złożony portret Hiszpanii pod rządami Franco. Autorka bada wzorce miłości, poświęcenia i wyrozumiałości, które naznaczają nie tylko jej własne życie, ale także życie wielu innych hiszpańskich kobiet, które znała.
Lucia Graves, córka poety Roberta Gravesa i jego żony Beryl, dorastała w pięknej wiosce Deia na Majorce. Nie była ani Hiszpanką, ani katoliczką z urodzenia, niemniej jednak chłonęła różne tradycje Hiszpanii i w pełni odczuła wpływ dyktatury Franco poprzez doświadczenie swojej edukacji. Lucia nieustannie lawirowała między katalońskim, hiszpańskim i angielskim, przyswajając wzorce i niuanse, które zawierają esencję każdej kultury.
Portretując swoje życie jako dziecko obserwujące wzgórza rozświetlone ogniskami w Wielki Piątek lub, wiele lat później, spacerując po nawiedzonych zaułkach żydowskiej dzielnicy Girony, jest to urzekający osobisty pamiętnik, który dostarcza relacji z pierwszej ręki o Katalonii, gdzie Lucia mieszkała i wychowywała rodzinę. Jest to również wyjątkowa i wnikliwa ocena kraju obciążonego tradycją, a jednocześnie pogodzonego ze zmianami politycznymi w miarę upływu dziesięcioleci.