Klucze Stalina do zwycięstwa: Odrodzenie Armii Czerwonej podczas II wojny światowej

Opinie czytelników

Książka zawiera dogłębną analizę statystyczną organizacji, mobilizacji i produkcji przemysłowej Armii Radzieckiej podczas II wojny światowej, zwłaszcza na froncie wschodnim. Jest to unikalna kompilacja danych, która podkreśla, w jaki sposób Armia Czerwona była w stanie uzupełnić swoje siły i uzbrojenie pomimo znacznych wczesnych strat. Brakuje w niej jednak tradycyjnej narracji bojowej i może wydawać się sucha i nadmiernie oparta na statystykach.

⬤ Oferuje unikalne, szczegółowe statystyki i wgląd w organizację i mobilizację Armii Czerwonej.
⬤ Zawiera obszerne tabele danych, które są przydatne dla badaczy i osób zainteresowanych historią wojskowości.
⬤ Przedstawia mocne argumenty przemawiające za możliwościami przemysłowymi Związku Radzieckiego i mobilizacją siły roboczej podczas wojny.
⬤ Zawiera znaczną ilość treści, których nie można znaleźć w innych książkach na ten temat.

⬤ Brakuje wciągających narracji bitewnych i inspirujących historii powszechnie spotykanych w książkach o historii wojskowości.
⬤ Tekst może być powtarzalny i wymaga dopracowania redakcyjnego.
⬤ Zawiera wiele nieścisłości faktograficznych i wątpliwych twierdzeń, którym brakuje odpowiednich cytatów lub przypisów.
⬤ Niektórzy czytelnicy mogą uznać podejście za zbyt suche i skupione na statystykach, co czyni je mniej przystępnym dla zwykłych czytelników.

(na podstawie 9 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Stalin's Keys to Victory: The Rebirth of the Red Army in World War II

Zawartość książki:

Ważna ponowna ocena II wojny światowej na froncie wschodnim Szczegółowe spojrzenie na to, jak Związek Radziecki stworzył więcej nowych dywizji w ciągu kilku miesięcy niż Stany Zjednoczone podczas całej wojny Ponad 60 tabel zawiera listę strat, produkcję czołgów i broni oraz formowanie jednostek, ze szczególnym naciskiem na dywizje i brygady karabinów i czołgów Kiedy Hitler zaatakował Związek Radziecki w czerwcu 1941 r., Armia Niemiecka szybko unicestwiła znaczną część Armii Czerwonej.

Mimo to Armia Czerwona odbiła się od dna, skutecznie broniąc Moskwy pod koniec 1941 roku, pokonując Niemców pod Stalingradem w 1942 roku i Kurskiem w 1943 roku oraz zadając śmiertelny cios na Białorusi w 1944 roku. Dunn analizuje te 4 bitwy, wyjaśniając jednocześnie, w jaki sposób Sowieci stracili jedną trzecią swojej przedwojennej armii, a mimo to powrócili, by pokonać jedną z najlepiej wyszkolonych i doświadczonych armii, jakie kiedykolwiek widział świat”.