Klucz do TEOSOFII: Będący jasną ekspozycją, w formie pytań i odpowiedzi, etyki, nauki i filozofii, do studiowania

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 9 głosach.

Oryginalny tytuł:

The Key to THEOSOPHY: Being a clear exposition, in the form of question and answer, of the Ethics, Science, and Philosophy, for the study of

Zawartość książki:

Ponadczasowy klasyk literatury teozoficznej.

Helena Petrovna Blavatsky (1831-1891), urodzona w Rosji okultystka, była współzałożycielką Towarzystwa Teozoficznego w 1875 roku i bez wątpienia najbardziej dynamiczną kobietą i najbardziej zaskakującą postacią XIX wieku. Z jasną logiką i zabawnymi dialogami wyjaśnia czym jest teozofia i (co jest nie mniej istotne) czym teozofia nie jest. Ta książka rzuca światło na rozwój myśli tej niezwykłej osoby i ujawnia zaangażowanie Blavatsky przez całe życie w świat TEOSOFII. Doświadczenie autora z religią mądrości pojawia się w jasny i autorytatywny sposób. Pozostawia czytelnika proszącego o więcej na ten temat, a jednocześnie treść tej książki wymaga kilku ponownych lektur, aby w pełni ją docenić...

Ta książka zawiera wiele bardzo głębokich przemyśleń i nie opuścisz tego fantastycznego dzieła bez duchowego wzrostu. Podsumowując, ta niezwykła książka jest obowiązkową lekturą dla wszystkich studentów oświecenia - zarówno nowicjuszy, jak i doświadczonych uczonych.

TYTUŁ: Klucz do teozofii - będący jasnym objaśnieniem, w formie pytań i odpowiedzi, etyki, nauki i filozofii, dla studiowania których Towarzystwo Teozoficzne zostało założone, wraz z obszernym słownikiem ogólnych terminów teozoficznych.

WYCIĄG: Cel tej książki jest dokładnie wyrażony w jej tytule "KLUCZ DO TEOSOFII" i wymaga tylko kilku słów wyjaśnienia. Nie jest to kompletny ani wyczerpujący podręcznik teozofii, a jedynie klucz do otwarcia drzwi prowadzących do głębszych studiów. Śledzi szerokie zarysy Religii Mądrości i wyjaśnia jej podstawowe zasady.

Wychodząc jednocześnie naprzeciw różnym zastrzeżeniom wysuwanym przez przeciętnego zachodniego badacza i starając się przedstawić nieznane koncepcje w formie tak prostej i w języku tak jasnym, jak to tylko możliwe. Oczekiwanie, że uda się uczynić teozofię zrozumiałą bez wysiłku umysłowego ze strony czytelnika, byłoby zbyt duże.

Mamy jednak nadzieję, że niejasność, która pozostała, dotyczy myśli, a nie języka, wynika z głębi, a nie z zamieszania. Dla umysłowo leniwych lub tępych teozofia musi pozostać zagadką.

W świecie umysłowym, podobnie jak w świecie duchowym, każdy człowiek musi rozwijać się własnymi siłami. Pisarz nie może myśleć za czytelnika, a ten ostatni nie byłby w lepszej sytuacji, gdyby takie zastępcze myślenie było możliwe. Potrzeba takiej ekspozycji, jak ta obecna, była od dawna odczuwana wśród osób zainteresowanych Towarzystwem Teozoficznym i jego pracą, i mamy nadzieję, że dostarczy ona informacji, tak wolnych od szczegółów technicznych, jak to tylko możliwe, wielu osobom, których uwaga została rozbudzona, ale które, jak dotąd, są jedynie zdziwione i nieprzekonane.