Kłopoty z nudą

Opinie czytelników

Książka „Trouble Bored” autorstwa Matthew Ryana Lowery'ego to fabularyzowany pamiętnik koncentrujący się na życiu Graysona Wintersa, młodego dorosłego próbującego poradzić sobie z punkrockowymi ambicjami i osobistymi zmaganiami w stanie Nowy Jork. Narracja przynosi nostalgiczny nastrój czytelnikom, zwłaszcza tym zaznajomionym z epoką i otoczeniem, i rezonuje z tematami młodzieńczej koleżeńskości i wyzwań związanych z dorosłością.

Czytelnicy chwalili wciągającą pierwszoosobową narrację i sposób, w jaki autor dodaje złożoności codziennym doświadczeniom. Książka została zauważona jako szybka i zabawna lektura, wypełniona humorem i postaciami, z którymi można się utożsamić. Wiele osób uznało emocjonalną głębię i realizm zmagań głównego bohatera za przekonujące, wywołujące nostalgię za własną młodością.

Niektórzy czytelnicy krytykowali obecność dosadnego humoru seksualnego i niedojrzałe zachowanie bohaterów, które nie każdemu może przypaść do gustu. Pojawiły się również wzmianki o niespójnościach narracyjnych, zwłaszcza z wykorzystaniem perspektywy wszechwiedzącego, co mogło odwracać uwagę od głównej historii.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Trouble Bored

Zawartość książki:

Jest lato 2005 roku. Dziewiętnastoletni GRAYSON WINTERS obija się po Rotterdamie w stanie Nowy Jork, kiedy jego dysfunkcyjny zespół PUNK ROCK TROUBLE BORED w ostatniej chwili dostaje koncert, który może wstrząsnąć ich karierą: otwarcie dla legendarnych rockowców ANGERFM w znanym miejscu GREEN 90, na obrzeżach Burlington w stanie Vermont. Wzywając na pomoc swojego najlepszego przyjaciela handlującego narkotykami, NICO RICCI, GRAYSON ryzykuje życie i miłość, aby dostarczyć swoich kolegów z zespołu na koncert w jednym kawałku.

Oparty na prawdziwych wydarzeniach, TROUBLE BORED to zabawny i odważny fikcyjny pamiętnik dla fanów AMERICAN GRAFFITI, SUPERBAD i SLC PUNK.

„Kiedy myślę o latach, które spędziłem z moimi braćmi w muzyce, zanim wszystko się wymknęło, jeden weekend przychodzi mi na myśl jako supernowa całej naszej egzystencji jako zespołu. Punkt kulminacyjny i punkt bez powrotu, w którym wszystko, na co pracowaliśmy i wszystko, co uważaliśmy za oczywiste, wymknęło się spod naszej kontroli. Zanim dokonaliśmy samosabotażu, zanim niektórzy z nas stracili wiarę, zanim niektórzy z nas opuścili tę ziemię, mieliśmy ten ostatni szalony weekend, w którym rozegrało się wszystko, na co zapracowaliśmy i wszystko, co byliśmy winni”..