Klątwa swetra chłopaka: Eseje o rzemiośle

Opinie czytelników

Książka „The Curse of the Boyfriend Sweater” autorstwa Alanny Okun spotkała się zarówno z pochwałami, jak i krytyką. Czytelnicy docenili jej zabawne, zrozumiałe i przejmujące eseje o rzemiośle i osobistych doświadczeniach, często głęboko łączące się z tematami lęku i relacji międzyludzkich. Niektórzy jednak uznali, że format pamiętnika jest mylący, a niektóre dyskusje na temat zdrowia psychicznego wydawały się nie na miejscu lub niewygodne dla niektórych czytelników.

Przezabawny i wiarygodny tekst, wciągająca opowieść łącząca tworzenie z osobistymi doświadczeniami, łatwa w odbiorze, wywołująca szereg emocji (śmiech, łzy), świetna zarówno dla rzemieślników, jak i osób niezwiązanych z rzemiosłem, skłania czytelników do ponownego przemyślenia własnych podróży rzemieślniczych i zawiera przejmujące dyskusje na temat zdrowia psychicznego.

Mylący opis, ponieważ przedstawia się bardziej jako pamiętnik niż tradycyjny przewodnik rzemieślniczy, niektóre części mogą wydawać się zbyt skoncentrowane na kwestiach zdrowia psychicznego, odniesienia do popkultury mogą nie współgrać ze wszystkimi czytelnikami, a niektórzy uznali niektóre eseje za godne uwagi lub oderwane.

(na podstawie 58 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Curse of the Boyfriend Sweater: Essays on Crafting

Zawartość książki:

The Curse of the Boyfriend Sweater to pamiętnik o życiowych prawdach, których nauczyłem się dzięki rękodziełu.

Ludzie, którzy tworzą znają się na rzeczy. Wiedzą, jak przekształcić stosy włóczki w swetry i szaliki. Wiedzą, że niektóre przedmioty, takie jak wełniane staniki bikini, lepiej pozostawić bez dzianiny. Wiedzą, że robienie czapki dla noworodka to nie tylko tworzenie czegoś małego, ale także docenianie początków życia, co czasami pomaga pogodzić się z końcem. Wiedzą, że jeśli zrobisz na drutach sweter dla swojego chłopaka, wasz związek najprawdopodobniej skończy się przed ostatnim ściegiem.

Alanna Okun wie, że rękodzieło powstrzymuje jej niepokój. Wie, że nikt nigdy nie będzie tak dobrym nauczycielem robienia na drutach jak jej ukochana babcia. I wie, że nawet jeśli nie możemy kontrolować niczego innego, możemy przynajmniej kontrolować patyki, sznurki i tkaniny tuż przed nami.

Okun obnaża się i zabiera czytelników do części siebie, które często trzymają w ukryciu. Jednocześnie jednak znajduje humor w codziennych upokorzeniach, z którymi muszą się zmierzyć wszyscy rzemieślnicy (na przykład, gdy złapiesz przerażający syndrom drugiej skarpety i nie możesz skończyć drugiej w parze). Okun napisała książkę, która przemówi do każdego, kto powiedział sobie lub każdemu w zasięgu słuchu: "Zrobiłem to".