Klasyczny język architektury

Opinie czytelników

Książka jest bardzo chwalonym wprowadzeniem do klasycznej architektury, zapewniając jasny wgląd w jej historię i ewolucję. Chociaż jest znana ze swojej skutecznej prozy i prostych wyjaśnień, wielu recenzentów zwróciło uwagę na problemy z jakością zdjęć, opisując je jako małe i rozmyte. Książka jest bardziej historyczna niż praktyczna, co prowadzi do mieszanych oczekiwań co do jej treści.

⬤ Doskonała dla początkujących
⬤ jasny i wnikliwy tekst
⬤ obejmuje szeroki zakres historyczny w zwięzły sposób
⬤ bardzo polecana przez nauczycieli i studentów architektury
⬤ znacznie poprawia zrozumienie języka architektonicznego
⬤ przystępna cena.

⬤ Fotografie są małe i słabej jakości
⬤ niektórzy czytelnicy oczekują bardziej przewodnika po projektowaniu niż tekstu historycznego
⬤ ograniczone ilustracje w słowniczku
⬤ może nie spełniać oczekiwań co do obrazowej reprezentacji detali architektonicznych.

(na podstawie 31 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Classical Language of Architecture

Zawartość książki:

Celem autora jest przedstawienie w możliwie najprostszy i najbardziej obrazowy sposób dokładnego gramatycznego działania języka architektury.

Architektura klasyczna jest „językiem” wizualnym i jak każdy inny język ma swoje własne zasady gramatyczne. Klasyczne budynki, tak rozległe w czasie jak rzymska świątynia, włoski renesansowy pałac i dom z okresu regencji, wszystkie wykazują świadomość tych zasad, nawet jeśli je zmieniają, łamią lub poetycko im zaprzeczają. Sir Christopher Wren opisał je jako „łacinę” architektury i analogia jest niemal dokładna. Różnica polega jednak na tym, że podczas gdy nauka łaciny jest powolna i trudna, język klasycznej architektury jest stosunkowo prosty. Nadal jest to w dużej mierze sposób wyrażania naszego miejskiego otoczenia, ponieważ architektura klasyczna była wspólnym językiem zachodniego świata do stosunkowo niedawna. Każdy, do kogo architektura przemawia, prawdopodobnie odkrył już coś z jej gramatyki.

W tej książce celem autora jest przedstawienie w jak najprostszy i najbardziej obrazowy sposób dokładnego gramatycznego działania tego języka architektonicznego. Mniej interesuje go jego rozwój w Grecji i Rzymie niż jego ekspansja i wykorzystanie w wiekach od renesansu. Wyjaśnia energiczną dyscyplinę „porządków” i zakres „rustykalizacji”; dramatyczne odchylenia baroku i, w ostatnim rozdziale, związek między tradycją klasyczną a dzisiejszą „nowoczesną” architekturą. Książka jest przeznaczona dla każdego, kto dba o architekturę, ale w szczególności dla studentów rozpoczynających kurs historii architektury, dla których przewodnik po klasycznych zasadach będzie niezbędnym towarzyszem.