Klasyczne ciało w romantycznej Wielkiej Brytanii

Oryginalny tytuł:

The Classical Body in Romantic Britain

Zawartość książki:

Radykalne, żywe odejście od przyjętych wyobrażeń o sztuce okresu romantyzmu.

Dla wielu termin "neoklasycyzm" oznacza dyscyplinę, porządek, powściągliwość i pewną krótkowzroczność. Porzucając ten termin, ta książka radykalnie podważa trwałe założenia dotyczące sztuki tworzonej od końca XVIII wieku do wczesnego okresu wiktoriańskiego, rzucając nowe światło na wykorzystanie klasycznego ciała przez brytyjskich artystów. Jest to pierwsza książka, która kładzie nacisk na przecięcia płci, rasy i klasy w dyskusjach o brytyjskim klasycyzmie wizualnym, obnażając naprzemiennie polityzujące i zdecydowanie zmysłowe zaangażowanie artystów w sztukę grecko-rzymską. Zamiast opierać się wyłącznie na późniejszych badaniach, książka przyjmuje poetę Johna Keatsa (1795-1821) jako ramy teoretyczne. Unikając narracji "Złotego Wieku", która postrzega J.M.W. Turnera (1775-1851) jako szczyt osiągnięć artystycznych tego okresu, książka bada pomijanych artystów, takich jak Henry Howard (1769-1847) i John Graham Lough (1798-1876). Rezultatem jest świeże spojrzenie na niedoceniane dzieła brytyjskiego malarstwa i rzeźby.

Dystrybucja dla Paul Mellon Centre for Studies in British Art.