Klasa matematyczna

Oryginalny tytuł:

Math Class

Zawartość książki:

Gdzieś pomiędzy poprawnymi odpowiedziami a pytaniami, których nie da się sformułować, dziewczęta uczą się matematyki. Dążą do tego, by widzieć bez robienia notatek. Dziewczynki ślepną, zajmują się matematyką, prowadzą strajki głodowe, ważą się, biorą udział w wycieczkach terenowych, robią więcej matematyki, jedzą lub nie jedzą, szydełkują, rozrastają się, pływają, wyobrażają sobie elektryczność, mrugają, nie rozumieją znaczenia mrugnięcia, robią sobie nawzajem zdjęcia i myślą. Wszystko jest mierzone i śledzone, ale coś tajemniczego pozostaje, migocze, na granicy tego, co można analizować, poznać, a nawet zarejestrować w systemach symboli. Nie jest jeszcze jasne, co zostało utracone. MATH CLASS to medytacyjny, fascynujący, niepokojący, precyzyjnie oddany sen książki, cudowny klejnot odzwierciedlający tajemnice i znaczenia, gdziekolwiek się znajdzie. --Stephen Beachy.

Nastoletnie dziewczyny z MATH CLASS Kelly Krumrie mogłyby być aspirującymi świętymi lub geometrami, z ich transfiguratywnymi łukami i skrajnościami, umiejętnościami tworzenia diagramów, wspólnymi wizjami i ostrym cierpieniem cielesnym. Czy można nakreślić skomplikowaną sieć przyjaźni lub rozwikłać ślad katastrofy? Dorastanie to trudny stan pełen metamorfoz zarówno strasznych, jak i świętych, ale te dziewczyny wiedzą, jak wykreślić współrzędne swoich skończonych zmagań i czuwać nad sobą nawzajem z bystrością, która jest tak intymna i precyzyjna, jak ręcznie narysowana siatka notatki przekazywanej potajemnie z tyłu zatłoczonej klasy. --Pamela Lu.

MATH CLASS Kelly Krumrie sprawia, że matematyczne myślenie jest delikatne, urocze, pełne tęsknoty i dziwne. Ta książka przypomniała mi o rzeczach, które uwielbiam - pisarstwie George'a Pereca, Aminy Cain, Geometrii Guillevica - ale czytanie jej było również czymś świeżym i nowym. --Danielle Dutton.

Gdybym nie wiedział, że Kelly Krumrie napisała MATH CLASS, zgadłbym, że jest to fenomenologiczna redukcja fan fiction Madeline współtworzona przez Raymonda Queneau i Judy Blume w równoległym wszechświecie. Albo rozbudowany problem fabularny z podręcznika do geometrii Lives of the Saints. Czego uczą się dziewczynki w klasie matematycznej? Że ciało jest nierozwiązywalne. Że Bóg i Euklides nigdy nie odpowiadają na ich pytania. Że dojrzewanie już się wydarzyło i ma się wydarzyć, ale nigdy nie jest tym, co się wydarza. Język Krumrie przechodzi przez precyzyjne abstrakcje i cudowne przyziemności, tworząc nieskończone nowe lokalizacje dla doświadczenia czegokolwiek w ogóle. --Joanna Ruocco.

KLASA MATEMATYCZNA to napięta mieszanka opowiadania historii i filozoficznych dociekań, wypełniona przez mieszkające razem siostry, w miejscu zwanym St. Agatha's, gdzie zajmują się refleksjami na temat percepcji; cielesne rozwiązania i naprawy; oraz poiesis logicznych operacji umysłu. Nic abstrakcyjnego nie jest im obce. Instytucja nie jest biernym miejscem studiów, ale rodzajem aporii. W tej eleganckiej spekulatywnej fikcji przeplatają się rysunki, które przypominają recesywną i delikatną geometrię Paula Klee. Te subtelne szkice wyznaczają kurs dla odmienności tej historii, migocząc domysłami i poszukiwaniem prawdy. --Miranda Mellis.

Fikcja. Poezja. Sztuka.