Kłamca

Opinie czytelników

Zbiór poezji Jessiki Cuello „Liar” jest opisywany jako potężne i sugestywne dzieło, które zagłębia się w głębokie prawdy emocjonalne, ludzkie cierpienie i złożoność życiowych doświadczeń. Wiersze wymagają od czytelników głębokiego zaangażowania i refleksji nad własnym życiem i wspomnieniami, często wywołując szereg silnych emocji.

Kolekcja jest chwalona za surową prawdę, porywające narracje i emocjonalną głębię wierszy. Czytelnicy czują silną więź z eksploracją trudnych tematów przez Cuello, a wielu z nich uważa, że pisanie ma wpływ i transformuje, wywołując szeroki zakres uczuć, od przerażenia po zdziwienie.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać intensywne treści emocjonalne za przytłaczające, ponieważ wiersze konfrontują się z ciężkimi tematami, takimi jak ludzkie cierpienie i trauma z dzieciństwa. Zbiór wymaga kontemplacyjnego podejścia do czytania, co może nie spodobać się każdemu, kto szuka lżejszej poezji.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Liar

Zawartość książki:

„Bardzo oryginalna wizja, głos, koncepcja, styl, język i obraz - wszystko to razem tworzy świat wewnątrz naszego świata. Wypełniony ogniem i przemocą, tajemnicą i magią, samotnością pralni, wynajmowanych domów, samobójstwami, polami kukurydzy, głodem, a ostatecznie nagim, surowym przetrwaniem, „zwęglonymi ścianami odsuniętymi od ramy”.” - Dorianne Laux

„Geniusz Kłamcy Jessiki Cuello jest sygnalizowany przez (błędną) pisownię. Pisownia, wielkie litery i interpunkcja nie zostały ustandaryzowane aż do XVIII wieku, ery drukarzy i zysków. Wiersze te przypominają nam, że dzieci, zanim zostaną zindoktrynowane do świata poprawności i wartości finansowej, wchłaniają surowe emocje wirujące wokół nich. Dzieci słyszą prawdę, nawet jeśli każe im się ją przeliterować inaczej. Trauma tej rozbieżności jest przekazywana w tych wierszach. KŁAMSTWO przenosi czytelnika w świat dziecka, dla którego „miłość jest machnięciem ręką na korytarzu.” - Natasha Sajé

„W swoim przejmującym LIAR Jessica Cuello, mistrzyni wiersza persona, zrzuca maskę, aby obnażyć i znieść zapamiętaną i wyobrażoną przeszłość. Pisząc często z punktu widzenia dziecka, zawiłe i urzekające wiersze Cuello zabierają nas w podróż do głodu i spalonych domów, zagubionych ojców i odległych matek, pralni i pożądania - dziewcząt tęskniących za noszeniem czegoś innego niż wstydu, by domagać się i trzymać siebie w gościnnych ramionach. „Rozepnij się”, pisze, »niech twoja klatka piersiowa zobaczy«. Wiersz po wierszu rozplątuje je, wita je.” - Philip Metres

Poezja.