Kino ukraińskie: przynależność i tożsamość w czasach sowieckiej odwilży

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Ukrainian Cinema: Belonging and Identity during the Soviet Thaw

Zawartość książki:

Ukrainian Cinema: Belonging and Identity during the Soviet Thaw to pierwsze skoncentrowane studium kina ukraińskiego w języku angielskim. W szczególności historyk Joshua First bada politykę i estetykę ukraińskiego kina poetyckiego w radzieckich latach 60.

i 70. ubiegłego wieku. Argumentuje, że twórcy filmowi pracujący w Studiu Filmów Fabularnych im.

Aleksandra Dowżenki w Kijowie mieli obsesję na punkcie tożsamości i domagali się, aby zarówno radziecki przemysł filmowy, jak i widzowie uznali ukraińską odmienność kulturową. Pierwsze dwa rozdziały przedstawiają tło tego, jak kino radzieckie od czasów Stalina kultywowało egzotyczny i udomowiony obraz Ukraińców, a także jak studio filmowe w Kijowie próbowało odbudować swoją reputację na początku lat sześćdziesiątych jako centrum odwilży kulturalnej w ZSRR.

Kolejne dwa rozdziały analizują bardzo wpływowy film Siergieja Paradżanowa Cienie zapomnianych przodków (1965) i jego rolę w reorientacji studia Dovzhenko w kierunku autorskiego (niektórzy powiedzieliby elitarnego) programu Kina Poetyckiego. W ostatnich trzech rozdziałach Kino ukraińskie przygląda się głównym dziełom m.in.

Jurija Illienki, Leonida Osyki i Leonida Bykowa, którzy próbowali (i byli zmuszeni) wypełnić rosnącą lukę między kinem autorskim a troską o generowanie zysków dla radzieckiego przemysłu filmowego.