Palestinian Cinema in the Days of Revolution
Kino palestyńskie powstało podczas ruchów kina politycznego pod koniec lat sześćdziesiątych i na początku lat siedemdziesiątych, ale było wyjątkowe jako zinstytucjonalizowany, choć skromny, wysiłek filmowy w ramach kampanii narodowowyzwoleńczej bezpaństwowego narodu. Filmowcy działający w ramach Organizacji Wyzwolenia Palestyny (OWP) i za pośrednictwem innych kanałów filmowali rewolucję w miarę jej rozwoju, w tym izraelskie bombardowania obozów dla palestyńskich uchodźców, wojny domowe w Jordanii i Libanie oraz życie Palestyńczyków pod izraelską okupacją, próbując stworzyć język filmowy zgodny z rewolucją i jej potrzebami.
Eksperymentowali z formą zarówno w celu efektywnego wykorzystania ograniczonego materiału, jak i przetwarzania gwałtownych wydarzeń i strat jako sposobu na podtrzymanie aktywnego zaangażowania w palestyński projekt polityczny. Palestinian Cinema in the Days of Revolution przedstawia dogłębne studium filmów nakręconych w latach 1968-1982, twórców i ich praktyki, polityczne i kulturowe konteksty, w których filmy były tworzone i oglądane, a także ich losy wśród palestyńskich uchodźców i młodych filmowców w XXI wieku. Nadia Yaqub omawia, w jaki sposób wczesne kino palestyńskie funkcjonowało w ramach wyłaniającego się sektora publicznego w świecie arabskim, a także poprzez koprodukcje i sieci solidarności.
Jej odkrycia pomagają zrozumieć rozwój kina alternatywnego w świecie arabskim. Yaqub udowadnia również, że kinematografia palestyńska, jako ruch filmowy stworzony i podtrzymywany w warunkach wyjątkowej niepewności, oferuje ważne lekcje na temat natury i możliwości bardziej ogólnego kina politycznego.
