Cinema, Nation, and Empire in Uzbekistan, 1919-1937
Pomiędzy założeniem radzieckiego Uzbekistanu w 1924 roku a stalinowskim terrorem pod koniec lat 30. w Uzbekistanie pojawiło się kino nacjonalistyczne, dając początek pierwszej fali krajowej produkcji filmowej i uzbeckiej elicie kinematograficznej.
W książce Kino, naród i imperium w Uzbekistanie Clo Drieu wykorzystuje uzbeckie filmy jako soczewkę do zbadania procesu tworzenia państwa radzieckiego w Azji Środkowej, począwszy od upadku Imperium Rosyjskiego aż do przedednia II wojny światowej. Drieu argumentuje, że kino zapewnia doskonały kąt do oglądania złożonej historii dominacji, nacjonalizmu i imperium (tutaj używanego do określenia centralizacji władzy) w sferze radzieckiej. Badając wszystkie wymiary filmu jako zjawiska społeczno-politycznego - w tym produkcję filmową, odbiór filmu i dyskurs filmowy - Drieu ujawnia, w jaki sposób naród i imperium zostały zbudowane jako rzeczywistość instytucjonalna i jako wyimaginowane konstrukty.
Opierając się na badaniach archiwalnych w uzbeckich i rosyjskich archiwach państwowych oraz na dogłębnych analizach 14 pełnometrażowych filmów, praca Drieu bada ożywione debaty w ramach szkół totalitarnych i tak zwanych rewizjonistycznych, które ożywiły radziecką historiografię, umiejscawiając się we współczesnych dyskusjach na temat procesów budowania państwa i narodu oraz ogólnie pojawienia się nacjonalizmu. Kino, naród i imperium w Uzbekistanie pomaga nam zrozumieć, w jaki sposób Azja Środkowa, dawniej część Imperium Rosyjskiego, została zdekolonizowana, ale później, w okresie poprzedzającym okres stalinowski i represje pod koniec lat trzydziestych XX wieku, doświadczyła nowego stylu dominacji.