Grand-Guignol Cinema and the Horror Genre: Sinister Tableaux of Dread, Corporeality and the Senses
Grand-Guignol Cinema and the Horror Genre śledzi ważny wkład paryskiego teatru Grand-Guignol w Złoty Wiek jako teoretyczne rozważania na temat ucieleśnienia i afektu w rozwoju kina grozy w XX wieku. Niniejsze studium przedstawia kluczowe elementy sceny Grand-Guignol jako sposób na zbadanie immersyjnych i cielesnych aspektów kina grozy od okresu dźwiękowego po dzień dzisiejszy. Książka jest sposobem na zbadanie Grand-Guignol nie tylko jako historycznego miejsca i gatunku, ale także teoretycznie, jako ramy koncepcyjne, które otwierają afektywne mapowanie atrakcji Grand-Guignol w kinie.
W szerszym sensie teoretycznym Mario DeGiglio-Bellemare pozycjonuje kino Grand-Guignol w kategoriach cielesnych i afektywnych jako sposób na omówienie głównych tematów Złotego Wieku teatru Grand-Guignol, ponieważ mieszczą się one w ramach analizy postreprezentacyjnej w studiach nad kinem. Analiza postreprezentacyjna wyciąga znaczenie z materii lub materialnej intensywności filmów; tutaj nadawanie sensu (reprezentacja i znaczenie), a także odczuwanie (w bardziej cielesny, zmysłowy sposób) ma znaczenie polityczne, które obejmuje płeć, klasę, rasę i seksualność. Autor wykorzystuje Grand-Guignol jako narzędzie konceptualne, aby ujawnić jego istotny wpływ na gatunek horroru, koncentrując się na dominujących tematach teatru Grand-Guignol, które kinowy horror podjął w swoich własnych, wciągających teatrach cielesności i zmysłowości.
Przywrócenie długiej tradycji Grand-Guignol w kinie czyni to badanie znaczącym wkładem w nowe teorie horroru. Wprowadza pozornie rozbieżne tradycje do rozmowy, ponieważ kino amerykańskie, kanadyjskie, francuskie i włoskie są ważnymi miejscami do myślenia o filmowym ucieleśnieniu. Te cztery kraje rozwinęły własne ważne gatunki i ruchy kina Grand-Guignol: slasher, "francuskie filmy sensacyjne", kanadyjski "body horror" i giallo. Grand-Guignol działał w ślepym zaułku ulicy Chaptal, w paryskiej dzielnicy Pigalle; niniejsze studium oferuje afektywne i cielesne odczytania, które otwierają nowe drogi poza ślepym zaułkiem psychoanalitycznych odczytań, które nadal dominują w badaniach nad gatunkiem horroru.