Kino '62: Najwspanialszy rok w kinie

Opinie czytelników

Cinema '62 bada znaczenie filmów wydanych w 1962 roku, przekonując, że był to kluczowy rok w historii kina, porównywalny z rokiem 1939. Książka jest dobrze zbadana, wciągająca i oferuje mieszankę krytyki filmowej i zakulisowych anegdot, co czyni ją wartościową lekturą dla entuzjastów kina.

⬤ Dobrze zbadany i kompleksowy przegląd kina z 1962 roku
⬤ wciągający styl pisania
⬤ wnikliwe komentarze na temat procesu tworzenia filmu
⬤ intrygujące porównania z innymi znaczącymi latami, takimi jak 1939
⬤ bogate anegdoty i historie zza kulis
⬤ polecany zarówno zwykłym widzom, jak i filmoznawcom.

⬤ W większości zawiera dużo tekstu z ograniczoną zawartością wizualną
⬤ niektórzy twierdzą, że argumenty przemawiające za wyższością roku 1962 nad 1939 są chwiejne
⬤ kilka ważnych filmów nie zostało omówionych
⬤ przez niektórych czytelników postrzegana jako droga
⬤ kilku uznało ją za nudną lub rozczarowującą.

(na podstawie 16 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Cinema '62: The Greatest Year at the Movies

Zawartość książki:

Lawrence z Arabii, Cudotwórca, Zabić drozda, Mandżurski kandydat, Cygan, Słodki ptak młodości, Najdłuższy dzień, Music Man, Co się zdarzyło Baby Jane i wiele innych.

Większość konwencjonalnych historii filmowych odrzuca wczesne lata 60. jako bladą erę, przestój między szczytem klasycznego systemu studyjnego a wzrostem reżyserów Nowego Hollywood, takich jak Scorsese i Altman w latach 70. Wydawało się, że był to moment, w którym przemysł filmowy upadał, ponieważ popularność telewizji spowodowała spadek frekwencji w kinach. Cinema '62 podważa te założenia, odważnie twierdząc, że rok 1962 był szczytowym rokiem dla filmu, z wysokim standardem jakości, który nie został wyrównany od tamtej pory.

Stephen Farber i Michael McClellan pokazują, że rok 1962 przyniósł świetną pracę klasycznych hollywoodzkich reżyserów, takich jak John Ford, Howard Hawks i John Huston, a także gwiazd takich jak Bette Davis, James Stewart, Katharine Hepburn i Barbara Stanwyck. Był to jednak również przełomowy rok dla utalentowanych młodych reżyserów, takich jak Sidney Lumet, Sam Peckinpah i Stanley Kubrick, nie wspominając o wschodzących gwiazdach, takich jak Warren Beatty, Jane Fonda, Robert Redford, Peter O'Toole i Omar Sharif. Przede wszystkim rok 1962 - rok „Zabić drozda” i „Mandżurskiego kandydata” - dostarczył widzom kina dorosłych, artystycznych i bezkompromisowych wizji, których nigdy nie zobaczyliby w telewizji, w tym klasyków Felliniego, Bergmana i Kurosawy. Kończąc na analizie zwycięzcy konkursu na najlepszy film roku i najbardziej dochodowego filmu, Lawrence'a z Arabii, oraz czynników, które sprawiły, że ten wspaniały epos był możliwy, Cinema '62 stanowi mocny argument za tym, że filmy osiągnęły szczyt w erze Kennedy'ego.