King of the Half Hour: Nat Hiken i złoty wiek komedii telewizyjnej

Opinie czytelników

Książka otrzymuje mieszane recenzje, z których wiele chwali ją jako ostateczną biografię Nata Hikena, znanego z wkładu w klasyczne programy telewizyjne, takie jak „Sierżant Bilko” i „Samochód 54, gdzie jesteś?”. Podczas gdy większość czytelników doceniła dobrze zbadaną treść i wciągające historie, niektórzy wyrazili obawy dotyczące ograniczonej atrakcyjności dla osób, które nie są jeszcze fanami twórczości Hikena. Dodatkowa krytyka dotyczyła problemów z korektą i brakiem zdjęć.

Dobrze zbadane i opracowane, wciągające historie o karierze Nat Hikena, ostateczne źródło dla fanów klasycznej telewizji, wnikliwe spojrzenie na wczesne dni komedii telewizyjnej, docenienie talentu i geniuszu Hikena.

Ograniczona atrakcyjność dla czytelników, którzy nie są jeszcze fanami Hikena lub jego programów, niektóre błędy gramatyczne i ortograficzne zauważone w próbce i okładce, brak zdjęć Hikena i jego kolegów.

(na podstawie 15 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

King of the Half Hour: Nat Hiken and the Golden Age of TV Comedy

Zawartość książki:

Uważany przez współczesnych za jednego z najlepszych twórców komedii telewizyjnych, Nat Hiken był siłą napędową klasycznego serialu Sierżant Bilko z lat 50. i 60.

oraz przezabawnego Car 54, Where Are You? King of the Half Hour, pierwsza biografia Hikena, opiera się w dużej mierze na ekskluzywnych wywiadach z pierwszej ręki z niektórymi znanymi osobistościami telewizyjnymi, które z nim pracowały, takimi jak Carol Burnett, Fred Gwynne, Alan King, Al Lewis i Herbert Ross. Książka koncentruje się na ogromnym talencie i niezwykłej karierze Hikena, od jego wczesnych dni w radiu jako głównego scenarzysty Freda Allena po jego wielokrotnie nagradzane Emmy lata jako scenarzysta-producent-reżyser w telewizji. Oprócz przywrócenia miejsca Hikena w historii telewizji, biograf David Everitt umieszcza go w szerszej historii wczesnego nowojorskiego nadawania.

Kariera Hikena była równoległa do wzrostu i upadku Złotego Wieku telewizji. Uosabiał najlepsze cechy epoki - kunszt, zaangażowanie w doskonałość i charakterystyczne, zabawne i dziwaczne poczucie humoru.

Jednocześnie jego bezkompromisowa niezależność uniemożliwiła mu przetrwanie zmian w branży, które zakończyły Złoty Wiek w latach 60-tych. Jego doświadczenia wnoszą świeżą i nieznaną dotąd perspektywę do najbardziej niezwykłego okresu tego medium.