Ocena:
Recenzje chwalą „Kind Soul Closet Maniac” jako głęboko emocjonalny pamiętnik, który rezonuje z czytelnikami, szczególnie w eksploracji miłości i osobistej transformacji. Podkreśla się szczery styl pisania autorki i jej zdolność do wywoływania silnych reakcji emocjonalnych, co sprawia, że jest to niezapomniana lektura. Jest jednak kilka krytycznych uwag, głównie związanych ze złożonością poruszanych tematów.
Zalety:⬤ Głęboko emocjonalna i poruszająca narracja.
⬤ Surowe i szczere opowiadanie historii, które rezonuje z czytelnikami.
⬤ Silna eksploracja miłości i osobistej transformacji.
⬤ Wciągający styl pisania, który sprawia, że trudno ją odłożyć.
⬤ Mroczny humor równoważy emocjonalny ciężar opowieści.
⬤ Niektórzy czytelnicy mogą uznać tematykę za złożoną lub przytłaczającą.
⬤ Introspektywna natura może nie przypaść do gustu każdemu.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
Kind Soul Closet Maniac opowiada o przerażonym białym dzieciaku dorastającym w skrajnym ubóstwie w getcie Roxbury w stanie Massachusetts. Wychowywanym przez rodziców alkoholików. Próbuje poradzić sobie z przemocą, strachem i znęcaniem się nad nim i jego rodzeństwem przez agresywnych, złośliwych ludzi. Ostatecznie uciekł z tej sytuacji tylko dzięki spaleniu domu i zabiciu jego matki. Zamieszkał z rodzeństwem w całkowicie białej dzielnicy, ale przemoc w domu była taka sama.
Uciekł od tego wszystkiego w wieku około 16 lat i próbował poruszać się po życiu metodą prób i błędów. Próbując pogodzić się z uzależnieniem od alkoholu i robiąc wszystko, co w jego mocy, aby nie powtórzyć cyklu przemocy i nadużywania substancji, których był świadkiem i cierpiał jako dziecko.
Odnajdując prawdziwą miłość i kradnąc ją przez raka, przegrywa walkę o zachowanie trzeźwości i ponownie się załamuje. Cykl, który powtarza się do dziś. Szczyty i doliny, których doświadcza w swoim życiu, są dostarczane przez niezłomną wolę, która pozwala mu iść naprzód. Coraz dalej i dalej od okropnego początku. I próbuje walczyć z uzależnieniem od alkoholu, które sprawia, że się załamuje. Raz za razem.
Pojawia się wiele zabawnych momentów. Nasz bohater nigdy nie traci nadziei na lepsze jutro. Stara się poradzić sobie z gniewem, który odczuwa w związku z dzieciństwem. Nie, wściekłość, którą czuje. Większość jego walki polega na tym, aby nigdy nie stać się tym, czego był świadkiem i co zostało mu narzucone w dzieciństwie. Walczy z tym, by nie stać się maniakiem z szafy. Czy jest już za późno?
Ostatecznie jest to opowieść o dzieciaku, który próbuje uciec od strasznej przeszłości i nawigować w niepewnej przyszłości. Jednocześnie nigdy się nie poddając i ostatecznie godząc się z życiem. Zawsze czujny i zawsze pełen nadziei.
To jest historia mojego życia.
