Kim jest Afrykanin: tożsamość, obywatelstwo i tworzenie narodu afrykańskiego

Oryginalny tytuł:

Who is an African?: Identity, Citizenship and the Making of the Africa-Nation

Zawartość książki:

Kim jest Afrykanin? Na pierwszy rzut oka odpowiedź wydaje się oczywista. Z pewnością każdy wie, kim jest Afrykanin. Odpowiedź staje się jednak mniej oczywista, gdy do pytania doda się inne, wnikliwe kwalifikatory. W jaki sposób konstruowana jest afrykańska tożsamość w obliczu mozaiki tożsamości, które noszą ludzie pochodzenia afrykańskiego żyjący na kontynencie i poza nim? Czy wszyscy skategoryzowani jako Afrykanie lub posiadający afrykański rodowód postrzegają siebie jako Afrykanów? Czy wszyscy, którzy postrzegają siebie jako Afrykanów, są jako tacy akceptowani? Czy istnieją poziomy "afrykańskości" i czy niektórzy są bardziej afrykańscy niż inni? W jaki sposób afrykańska tożsamość łączy się z innymi poziomami tożsamości i obywatelstwa w Afryce? I jakie są implikacje kontrowersyjnego charakteru afrykańskiej tożsamości i obywatelstwa dla projektów panafrykanizmu, tworzenia narodu afrykańskiego i trajektorii rozwoju Afryki? Autorzy tomu, w tym Ali Mazrui, Kwesi Prah, Gamal Nkrumah, Helmi Sharawy i Marcel Kitissou, odpowiadają na te i inne pytania. Analizują oni kwestie afrykańskiej tożsamości i obywatelstwa, polityki wywołanej współistnieniem ludów o różnych afrykańskich narodowościach w tym samym kraju, a także perspektywy skonstruowania narodu afrykańskiego, w którym Afrykanie wszystkich odcieni są tak sentymentalnie przywiązani, jak, powiedzmy, Europejczycy są przywiązani do Europy.

Chociaż projekty panafrykanizmu i tworzenia narodu afrykańskiego nie osiągnęły pożądanego poziomu sukcesu, niektórzy z autorów znaleźli wystarczające podstawy do optymizmu: Powody te obejmują pogłębiający się etos demokratyczny na kontynencie, który, jak się uważa, wyzwoli umiłowanie wolności, które zastąpi tendencje rozłamowe leżące u podstaw różnych pojęć afrykańskości.

A także wzrost znaczenia nowych potęg gospodarczych, takich jak Indie i Chiny, które coraz częściej postrzegają Afrykę jako kolejny duży cel podróży. Pojawienie się Barracka Obamy, którego ojciec jest Kenijczykiem, na stanowisku prezydenta Stanów Zjednoczonych również wydaje się wyzwalać nową falę postawy "can-do". Argumentuje się, że dla wielu Afrykanów Obama jest zarówno afrykańskim imieniem, z którym mogą się utożsamiać, jak i metaforą wyrażającą, że wszystko jest możliwe, jeśli dąży się do tego z "właściwym nastawieniem". Ta "właściwa postawa" jest postawą postszowinistyczną, ponieważ tylko będąc postrasowym i pojednawczym, Czarnoskóry, z afrykańskim muzułmańskim ojcem, który nie urodził się w przywilejach, może zostać prezydentem najpotężniejszego kraju na świecie. Ta lekcja nie jest stracona dla Afrykanów i stanowi potężny impuls dla projektu jedności afrykańskiej.