Killing the Black Dog: Pamiętnik depresji

Opinie czytelników

Książka oferuje mieszankę prozy i poezji, która zapewnia jasny, szczery obraz depresji i jej złożoności. Czytelnicy uważają, że jest ona zarówno zrozumiała, jak i wnikliwa, zwłaszcza ci, którzy mają osobiste doświadczenia z depresją. Niektórzy uważają jednak, że brakuje w niej aspektu wspomnieniowego i wyrażają rozczarowanie brakiem poezji w niektórych wydaniach.

⬤ Jasna, szczera narracja o depresji
⬤ skutecznie łączy poezję i prozę
⬤ zrozumiała dla osób doświadczających depresji
⬤ wnikliwe refleksje na temat choroby
⬤ pomaga czytelnikom poczuć się mniej samotnie.

⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że pamiętnik jest niejasny i brakuje mu głębi
⬤ niektóre wydania nie zawierają wierszy, co jest rozczarowujące dla niektórych
⬤ niektóre części są uważane za nieistotne lub bezużyteczne.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Killing the Black Dog: A Memoir of Depression

Zawartość książki:

W 1988 roku, wkrótce po przeprowadzce z Sydney do swojego miejsca urodzenia w wiejskiej wiosce Bunyah w Nowej Południowej Walii, Les Murray został dotknięty depresją. W kolejnych miesiącach „Czarny Pies” (jak go nazywa) rządził jego życiem. Wściekał się na żonę i dzieci. Uniknął mandatu za złe parkowanie i błagał policjanta, by go zastrzelił zamiast aresztować. Przez wiele dni leżał w rozpaczy, w stanie, w którym, jak to precyzyjnie ujął, „czujesz się poniżej pomocy”.

Killing the Black Dog to wspomnienia Murraya z tych strasznych dni: krótkie, spiczaste, mądre i pełne piękna w jego poezji. Tekst prozą - delikatnie wyważony między osobistym a informacyjnym - daje wgląd w odcisk, jaki depresja może pozostawić na życiu. Towarzyszące jej wiersze pokazują swoje korzenie w jego kryzysie - kryzysie, z którego, jak donosi pod koniec tej przejmującej książki, w pełni wyszedł. „Moje myślenie nie jest już zakleszczone i przesiąknięte urazą” - wspomina. „Nie noszę już tylko ubrań z elastycznej dzianiny i spodni ze sznurkiem. Nie mam już napadów płaczu i bezsensownego wyczerpania. I nie szukam już odrzucenia w przekonaniu, że tylko gorzkie pochwały są wiarygodne”.

Zabicie czarnego psa to kluczowy rozdział w życiu wybitnego poety.