Dziennik inżyniera Andersena z kilońskiej stoczni pozwala ocenić zachowanie pracowników w latach 1917-1919.
Analizuje, które wydarzenia były dla niego ważne, jakie wywarły na nim wrażenie i jak postrzegał dyskusje w swoim środowisku. Na tej podstawie określono przyczyny zmiany jego postawy w ciągu tych lat.
Wyniki są skontrastowane z nowszymi tezami, które widzą poważnie ograniczone możliwości działania dla aktorów okresu rewolucji, tak że ekspansja rewolucyjnych przedsięwzięć nie byłaby możliwa. Jest to omawiane w szczególności w odniesieniu do możliwego dalszego rozwoju podejść Kiel do szeroko zakrojonej reformy wojskowej.
