Ocena:
Recenzje książki Nicka Vleisidesa „Used to Go to Church” podkreślają jej wnikliwy i współczujący portret doświadczeń kapelana pierwszej pomocy w obliczu tragedii i cierpienia. Czytelnicy doceniają szczere refleksje autora na temat wiary pośród głębokiej straty, podkreślając motywy Bożej miłości i wsparcia w trudnych czasach. Wielu poleca tę książkę osobom udzielającym pierwszej pomocy, pogrążonym w żałobie lub każdemu, kto kwestionuje swoją wiarę. Jednak emocjonalny ciężar materiału sprawia, że jest to wymagająca lektura.
Zalety:⬤ Wnikliwe i pełne współczucia pisanie o tragedii i cierpieniu.
⬤ Oferuje odświeżające spojrzenie na wiarę poza tradycyjnymi środowiskami kościelnymi.
⬤ Wciągający styl narracji, który jest zrozumiały i przyjazny dla czytelnika.
⬤ Zawiera cenne spostrzeżenia dla osób udzielających pierwszej pomocy i pogrążonych w żałobie.
⬤ Podkreśla obecność Boga w cierpieniu bez oferowania oklepanych odpowiedzi.
⬤ Zachęca do głębokiej refleksji nad wiarą i osobistymi doświadczeniami.
⬤ Emocjonalna treść może być ciężka i rozdzierająca serce, przez co dla niektórych będzie to trudna lektura.
⬤ Książka nie daje jednoznacznych odpowiedzi na pytania dotyczące cierpienia i straty.
⬤ Niektórzy czytelnicy mogą uznać długość i głębię materiału za trudne.
(na podstawie 42 opinii czytelników)
Used to Go to Church: Rethinking God on the Frontline of Life's Tragedies
Życie często bywa brutalne, niesprawiedliwe i pełne emocjonalnych urazów.
Jako kapelan pierwszej pomocy przez ponad 23 lata, Nick Vleisides doświadczył niezliczonych scen nieznośnego smutku i bólu. Pytając załamanych: „Czy masz wiarę, która pomoże ci przez to przejść? ”, odpowiedź w jakiejś formie prawie zawsze brzmi: „Cóż, kiedyś chodziliśmy do kościoła”.
Łącząc relacje z pierwszej ręki z tragedii z okazją do surowej samooceny i refleksji, Vleisides zagłębia się w sferę duchowości i wiary pośród straty i rozpaczy. Dla „duchowych, ale nie religijnych”, którzy chcą szukać Boga poza murami zorganizowanej religii, Kiedyś chodziłem do kościoła jest zaproszeniem do ponownego przemyślenia wiary i otwarcia się na życie skoncentrowane na łasce, miłosierdziu i miłości.