Kiedy świat się nie skończył: Pamiętnik

Opinie czytelników

Pamiętnik Guinevere Turner szczegółowo opisuje jej burzliwe dzieciństwo w zamkniętej komunie i traumatyczne doświadczenia, które nastąpiły po jej ucieczce do „prawdziwego świata”. Książka jest chwalona za wciągającą narrację i głębię emocjonalną, choć niektórzy czytelnicy uznali, że tempo jest nierówne i przeszkadzało im użycie mocnego języka. Ogólnie rzecz biorąc, podkreśla ona jej odporność w obliczu poważnych nadużyć i dysfunkcji.

Dobrze napisana i wciągająca narracja, pełna humoru i przejmujących momentów. Oferuje głęboką emocjonalną podróż i pokazuje odporność i transformację autorki. Wielu czytelnikom trudno było odłożyć tę książkę i docenili jej literacką i osobistą jakość.

Problemy z tempem, szczególnie w pierwszej połowie, gdzie niektórzy stwierdzili, że się wlecze. Użycie bluźnierstwa i mocnego języka może zrazić niektórych czytelników. Pewien dyskomfort związany z przedstawieniem przemocy i traumy może sprawić, że będzie to trudna lektura dla wrażliwych odbiorców.

(na podstawie 34 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

When the World Didn't End: A Memoir

Zawartość książki:

Uznana scenarzystka opowiada o swoim dzieciństwie, w którym dorastała w niesławnej sekcie Lyman Family - oraz o skomplikowanym i nieoczekiwanym bólu związanym z opuszczeniem jedynego domu, jaki kiedykolwiek znała.

5 stycznia 1975 roku miał nastąpić koniec świata. Zgodnie ze ścisłymi instrukcjami przywódcy rodziny, siedmioletnia Guinevere Turner założyła swoją najlepszą sukienkę, chwyciła ulubioną zabawkę i czekała na zbawienie - statek kosmiczny, który zabrałby ją i jej rówieśników do życia na Wenus. Ale statek nigdy nie nadleciał.

Ginewra nie rozumiała, że jej rodzina jest sektą. Spędzała większość swoich dni w kompleksie w Kansas, mieszkając z dziesiątkami innych dzieci, które pracowały na polach sorgo i swobodnie wędrowały po okolicznych pastwiskach, jedząc morwy i zajmując się zwierzętami hodowlanymi. Ta bukoliczna egzystencja miała jednak swoją ciemną stronę: Kiedy wybrane dziewczęta z jej społeczności kończyły dwanaście lub trzynaście lat, były "oddawane" starszym mężczyznom na terenie kompleksu jako szkolone żony. Turner należała do Rodziny Lymanów, kultu kierowanego przez Mela Lymana, samozwańczego "zbawiciela świata", zaangażowanego w izolację od świata, który, jak twierdził, zgubił drogę. Kiedy Guinevere zwróciła uwagę Jessie, "królowej" rodziny, jej status został podniesiony i nagle podróżowała w karawanie między społecznościami w Los Angeles, Bostonie i Martha's Vineyard.

Wtedy, w wieku jedenastu lat, świat Ginewry, jaki znała, skończył się. Jej matka, od której była oddzielona od trzeciego roku życia, opuściła Rodzinę wraz z jej zhańbionym członkiem, a Guinevere i jej czteroletnia siostra zostały zmuszone do pójścia z nią. Podróżując poza granice swojej klasztornej egzystencji, Guinevere po raz pierwszy została wrzucona do szkoły publicznej, obca w obcym świecie z domowymi ubraniami, nieświadoma kodeksów społecznych. Teraz, w świecie, który wychowała w przekonaniu, że jest zły, stanęła przed wyzwaniami i okropnościami, których nie mogła sobie wyobrazić.

Czerpiąc z pamiętników, które prowadziła przez całą swoją młodość, pamiętnik Guinevere Turner jest intymną i rozdzierającą serce kroniką dzieciństwa dotkniętego niezwykłym pięknem i niezgłębioną brzydotą, bólem tęsknoty za powrotem do utraconego domu - i powolnym uświadamianiem sobie, jak szkodliwe było to miejsce.