Kiedy świat mówił po francusku

Opinie czytelników

Książka oferuje wyjątkową i szczegółową eksplorację francuskiej kultury i kontekstu historycznego, przemawiając do miłośników historii Europy. Jednak jakość tłumaczenia jest mocno krytykowana, co sprawia, że lektura jest dla wielu wyzwaniem. Podczas gdy niektórzy znajdują radość w spostrzeżeniach i prozie, inni uważają ją za pretensjonalną i trudną do naśladowania.

⬤ Wciągająca eksploracja francuskiej kultury i europejskiej historii
⬤ dobrze napisana z jasnością, empatią i humorem
⬤ cenna dla osób zainteresowanych Francją
⬤ oferuje bogaty kontekst historyczny
⬤ piękne tłumaczenie zauważone przez niektórych.

⬤ Zgłaszano niską jakość tłumaczenia, co utrudnia czytanie
⬤ uważany za pretensjonalny i zbyt złożony styl
⬤ trudny do naśladowania dla osób bez silnego zaplecza w historii Francji
⬤ długi i naukowy tekst, który może wymagać dodatkowych zasobów dla lepszego zrozumienia.

(na podstawie 11 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

When the World Spoke French

Zawartość książki:

Oryginał New York Review Books.

W XVIII wieku, od śmierci Ludwika XIV do rewolucji, kultura francuska wyznaczyła standardy dla całej Europy. W Szwecji, Austrii, Włoszech, Hiszpanii, Anglii, Rosji i Niemczech, wśród królów i królowych, dyplomatów, przywódców wojskowych, pisarzy, arystokratów i artystów, francuski był uniwersalnym językiem polityki i życia intelektualnego. W książce „When the World Spoke French” Marc Fumaroli prezentuje galerię portretów Europejczyków i Amerykanów, którzy rozmawiali i korespondowali po francusku, wraz z fragmentami ich listów i innych pism.

Tych mężczyzn i kobiety, pomimo dzielących ich różnic, nieodparcie pociągał ideał ludzkiego szczęścia inspirowany Oświeceniem, którego stolicą był Paryż, a królem Wolter. Niezależnie od tego, czy byli w Paryżu, czy daleko, mówienie po francusku łączyło ich duchowo ze wszystkimi, którzy chcieli naśladować paryskie gusta, styl życia i przyjemności towarzyskie. Ich historie są świadectwem atrakcyjności słynnej „słodyczy życia”, którą karmiła Francja i jej język.