Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „When the Word Becomes Flesh” autorstwa Paolo Virno bada zawiłości języka i jego kluczową rolę w definiowaniu ludzkiej natury i postfordowskiej pracy. Stawia tezę, że język ma kluczowe znaczenie dla naszego ciągłego procesu stawania się człowiekiem, kontrastując z tradycyjnymi perspektywami, które kładą nacisk na czynniki ekonomiczne. Autor czerpie z różnych spostrzeżeń filozoficznych, w szczególności Saussure'a i Wittgensteina, aby argumentować, że zdolności językowe mają fundamentalne znaczenie dla naszej tożsamości i egzystencji.
Zalety:Książka jest chwalona za głębokie spostrzeżenia filozoficzne i syntezę różnych myślicieli, takich jak Agamben i Wittgenstein. Czytelnicy doceniają innowacyjną perspektywę, która przedkłada język nad ekonomię w zrozumieniu współczesnych ludzkich doświadczeń i dynamiki pracy. Argumenty Virno są postrzegane jako prowokujące do myślenia i istotne dla bieżących kwestii społecznych dotyczących języka i ludzkości.
Wady:Niektórzy czytelnicy mogą uznać argumenty za złożone i trudne do strawienia, ponieważ istotne niuanse i szczegóły pozostają niezbadane. Intelektualna głębia książki może zrazić tych, którzy szukają prostszej lub bardziej przystępnej analizy. Istnieje również poczucie, że praca wymaga znacznego zaangażowania, potencjalnie czyniąc ją mniej atrakcyjną dla zwykłych czytelników.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
When the Word Becomes Flesh: Language and Human Nature
Zawartość książki:
Medytacja Virno nad mową jako wewnętrznie polityczną praktyką pośredniczącą między biologicznymi niezmiennikami a zmieniającymi się historycznymi uwarunkowaniami.
Pierwotnie opublikowana w języku włoskim w 2002 roku książka When the Word Becomes Flesh stanowi istotny wkład w zrozumienie języka i jego związku z ludzką naturą i relacjami społecznymi. Przyjmując arystotelesowską definicję człowieka jako zwierzęcia językowego i politycznego, Paolo Virno przedstawia akt mowy jako fundamentalną kwestię filozoficzną - akt, który w swojej czysto performatywnej istocie ostatecznie determinuje naszą zdolność do przejścia od stanu możliwości do stanu aktualności: to znaczy od mocy działania do samego działania. Jako ostateczny akt publiczny, mowa ujawnia się jako nieodłącznie polityczna praktyka pośrednicząca między biologicznymi niezmiennikami a zmieniającymi się historycznymi determinacjami. W swojej najpełniejszej jak dotąd refleksji na ten temat Virno pokazuje, w jaki sposób język bezpośrednio wyraża warunki możliwości naszego doświadczenia, zarówno z transcendentalnego, jak i biologicznego punktu widzenia.
Opierając się na pracach takich dwudziestowiecznych gigantów, jak Ferdinand de Saussure, Ludwig Wittgenstein, Edmund Husserl i Gottlob Frege, Virno konstruuje potężną lingwistyczną medytację na temat politycznych wyzwań stojących przed gatunkiem ludzkim w XXI wieku. To właśnie w języku w pełni ujawnia się ludzka natura i nasz historyczny potencjał, i to właśnie język może poprowadzić nas w kierunku bardziej świadomej i celowej ich realizacji.
