Kiedy nasz świat był cały

Opinie czytelników

Drugi zbiór poezji Elizabeth Weir porusza tematy dzieciństwa, imigracji, małżeństwa i natury. Wiersze są znane z żywych obrazów i emocjonalnej głębi, zachęcając czytelników do refleksji nad osobistymi i uniwersalnymi doświadczeniami.

Zbiór zawiera wciągającą grę słów, aliterację i powiązane tematy. Czytelnicy doceniają jego emocjonalną głębię, żywe obrazy i sposób, w jaki oddaje zarówno piękno, jak i grozę natury. Jest opisywany jako czarujący i dostępny dla szerokiego grona odbiorców.

Niektóre recenzje mogą sugerować poczucie nostalgii, które może być mniej zrozumiałe dla młodszych odbiorców, potencjalnie sugerując lukę w zaangażowaniu dla osób niezaznajomionych z tematami powojennej Anglii.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

When Our World Was Whole

Zawartość książki:

Jak sugeruje tytuł, biel - i poszukiwanie bieli - kształtuje spostrzegawczą poezję Elizabeth Weir. Jej poszukiwania rozpoczynają się od studni dzieciństwa w czasach niedostatku: posiłków z tłuczonego pasternaku i poczucia "ciężaru ograniczonych możliwości" - zmartwień równoważonych przez domowe wygody. Weir opiera się ograniczeniom, rozpoczynając karierę, emigrując, podróżując i reagując na presję pandemii i morderstwa George'a Floyda. Przez cały czas Weir pozostaje w kontakcie z najtrwalszym źródłem całości, podtrzymującą tajemnicą świata przyrody: "tak wiele nam brakuje, tak mało wiemy". When Our World Was Whole to mądra, starannie zaaranżowana książka, wyczulona zarówno na to, co lokalne, jak i na to, co wielkie.

-James Silas Rogers, poeta, Kolekcjoner cieni.

Geografia drugiego zbioru Elizabeth Weir, When the World Was Whole, rozciąga się od Starbucksa po wyspę Hydra i od okna z widokiem na las po stokrotki Namaqua w Namibii. Jako mistrzyni kreski i motu juste, Weir opisuje przejawy posiadania - mężczyzny nad kobietą, jastrzębia nad wężem, ciszy nad lasem. Nigdy daleko od serca Weira nie są troski o "opiekunów dzikiej przyrody". W "I Cherish All of You" Weir postrzega dziecko jako plagiat poprzednich pokoleń. Uwielbiam też delikatne wnętrza jej wierszy: "... do wazonu zmęczonych tulipanów/ w jego pokoju westchnień, do jego oddechu/ który pracuje, niech zapadnie noc.".

-Sharon Chmielarz, poetka, Mówiąc zagadkami i inne książki.

Przyjemność płynąca z poezji Elizabeth Weir jest podobna do spędzania czasu z zaufanym i uroczym towarzyszem, który dzieli się doświadczeniami i refleksjami w mądry i pełen wdzięku sposób. Czułam "głębię między nami". Autorka wychowała się w Anglii, a jej poezja ma w sobie bogactwo dzieciństwa spędzonego na grze w krykieta, powojennych lat, mam i przyjaciół. Błyskotliwy dowcip oświetla wiersze takie jak "Major Service" z metaforą operacji, podobną do naprawy w warsztacie. Inne wiersze przypominają nam, jak krucha jest przyszłość Ziemi, biorąc pod uwagę, że ludzie "pędzą, zaślepieni pośpiechem, naszym nawykiem poszukiwania i konsumowania....". Ale, podobnie jak Wendell Berry, Weir chwali dzikie rzeczy z przenikliwym spojrzeniem na świat przyrody. Jestem zachwycony i wdzięczny za dary tych wierszy".

-Margaret Hasse, poetka, Summoned i inne książki.