Kiedy mogę przestać biegać?

Opinie czytelników

Książka „When Can I Stop Running?” autorstwa Johna Podlaskiego przedstawia trzymającą w napięciu narrację o jednej nocy spędzonej przez dwóch żołnierzy na posterunku nasłuchowym w Wietnamie, przeplataną wspomnieniami z dzieciństwa, które przerywane są chwilami napięcia z humorem. Opowieść oddaje surowe lęki i doświadczenia wojenne, tworząc unikalną mieszankę napięcia i nostalgii.

⬤ Wciągająca i żywa opowieść, która zanurza czytelników w doświadczeniach żołnierzy w Wietnamie.
⬤ Efektywne wykorzystanie humoru i wspomnień z dzieciństwa do przełamania napięcia i nawiązania kontaktu z czytelnikami.
⬤ Bogate, realistyczne przedstawienie wyzwań i lęków, przed którymi stanęli żołnierze podczas wojny w Wietnamie.
⬤ Dobrze skonstruowane retrospekcje, które wywołują emocjonalny oddźwięk i odnoszą się do doświadczeń.
⬤ Polecana przez wielu recenzentów ze względu na unikalne spojrzenie na wojnę.

⬤ Niektórzy czytelnicy uważali, że książka jest krótka i że znaczna jej część została poświęcona wspomnieniom z dzieciństwa, a nie samej wojnie w Wietnamie.
⬤ Niektórzy nie lubili naprzemiennego stylu narracji między nocą w dżungli a retrospekcjami, uważając, że zakłóca to koncentrację.
⬤ Kilku recenzentów życzyło sobie bardziej bezpośredniego skupienia się na doświadczeniach wojennych bez tylu dygresji.

(na podstawie 66 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

When Can I Stop Running?

Zawartość książki:

Zdobywca srebrnej nagrody 2019 KCT RRBC Runner-Up.

Nagrody #RRBC 2020 Rave Review: KSIĄŻKA ROKU.

Opowieść Johna Podlaskiego na bis o wojnie w Wietnamie przywraca Johna (Polacka) Kowalskiego, głównego bohatera "Wiśnie", i przedstawia nam Louisa (LG) Gladwella, jego niepohamowanego czarnoskórego przyjaciela. Polack i LG to drużyna "soli i pieprzu", najlepsi kumple i bracia w sposób, który tylko ci, którzy walczyli ramię w ramię na wojnie, mogą naprawdę zrozumieć.

Jest rok 1970, a historia podąża za dwoma żołnierzami - wrażliwymi nastolatkami z Detroit - podczas ich długiej nocy w punkcie nasłuchowym ("LP"), około 200 metrów za linią bunkrów nowej bazy ogniowej. Ich zadaniem jako "ludzkiego systemu wczesnego ostrzegania" jest nasłuchiwanie aktywności wroga i ostrzeganie bazy przed potencjalnymi zagrożeniami. Ponieważ byli nowicjuszami w "Żelaznym Trójkącie" i jego reputacji, nie wiedzieli, że jednostki przed nimi straciły dziesiątki żołnierzy w tym nocnym, ryzykownym zadaniu i określały przydzielonych im żołnierzy jako "przynętę dla wroga" i "baranki ofiarne".

Siedząc w czarnej jak smoła tropikalnej dżungli - z widocznością mniejszą niż dwie stopy - wyobraźnia Johna przejmuje kontrolę przez całą męczącą noc, a czasami przenosi go z powrotem do niektórych z jego najbardziej żywych wspomnień z dzieciństwa - niewinnych, ale równie przerażających w tamtym czasie.

Jako dzieci instynktownie uciekamy tak szybko, jak to możliwe, aby uciec przed wyimaginowanym lub postrzeganym niebezpieczeństwem, ale jako żołnierze, mężczyźni są szkoleni, aby pokonać swoje lęki i rozwinąć pewność siebie, aby stanąć na swoim miejscu i walczyć. Ucieczka nie wchodzi w grę.