Kiedy mieliśmy skrzydła: Porywająca historia sieroty z Domu Sierot Janusza Korczaka. Powieść historyczna

Opinie czytelników

Książka jest wciągającą i pouczającą lekturą, która przeplata fikcyjne i historyczne narracje, szczególnie podkreślając życie Janusza Korczaka i jego innowacyjnego sierocińca. Jest chwalona za swoją prostotę i jest uważana za odpowiednią dla młodych czytelników, zwłaszcza w kontekście edukacyjnym na temat historii Żydów przed Holokaustem. Wielu czytelników wyraża silny emocjonalny związek z tą historią i jej bohaterami, opisując ją jako podnoszącą na duchu i wywierającą wpływ.

Łatwy w odbiorze, odpowiedni dla młodych odbiorców, żywo ożywia żydowską historię, skutecznie łączy fikcyjne i historyczne postacie, podnosząca na duchu i poruszająca emocjonalnie narracja, polecany przez wielu czytelników, pięknie opowiedziana historia.

Nie wymieniono żadnych istotnych wad, choć niektórzy mogą uznać ją za uproszczoną.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

When We Had Wings: The Gripping Story of an Orphan in Janusz Korczak's Orphanage. A Historical Novel

Zawartość książki:

„Dopóki nie połamali mi nóg, nikt nie biegał szybciej ode mnie. Dzięki mojej niesamowitej szybkości wygrywałem wyścigi, wymykałem się ulicznym gangom i łobuzom, a także udawało mi się łapać i uciekać, kraść. Byłem dumny z mojego biegania, ale nie z kradzieży. Szczególnie nienawidziłem być nazywany złodziejem i synem złodzieja, ale taka była prawda”.

Janek Wilk to ranny, zły, drobny złodziejaszek. Kiedy trafia do sierocińca Janusza Korczaka, dostaje jedyną w swoim rodzaju szansę, by odmienić swój los. Jest to miejsce zarządzane przez dzieci, a ich społeczność opiera się na przyjaźni, solidarności i sprawiedliwości. Czy go zaakceptują? Czy uda mu się przełamać swoje uliczne nawyki i stać się jednym z nich? I czy może znaleźć nowe marzenie?

Janusz Korczak, pedagog, pediatra, pisarz i obrońca praw dziecka, założył w 1912 roku w Warszawie demokratyczny sierociniec dla żydowskich dzieci. Zarządzały nim dzieci. Były sędziami w sądzie, pisarzami w gazecie, pomocnikami w kuchni i na podwórku. Przez 30 lat był to kochający dom dla setek dzieci. Nazywano go „rajskim ogrodem dla dzieci”.