Kicz! Polityka kulturalna i gust

Opinie czytelników

Książka zapewnia wnikliwą i zniuansowaną eksplorację kiczu, kwestionując tradycyjne poglądy i przedstawiając szczegółową, nieoceniającą analizę estetyki kiczu z różnych punktów widzenia.

Autorzy oferują kompleksową i zniuansowaną dyskusję na temat kiczu, poruszając złożone tematy, takie jak kicz katastroficzny i dynamika klasowa. Książka jest dobrze zbadana i zapewnia szczegółowy przegląd tematu, dzięki czemu jest wciągająca i pouczająca.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać ambitny charakter książki za przytłaczający, ponieważ zagłębia się ona w zawiłą krytykę społeczną, która może wymagać wcześniejszej wiedzy na ten temat.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Kitsch!: Cultural politics and taste

Zawartość książki:

Od ogrodów w butelkach, kawalerek i Batmana po designerskie krasnale i monogamię w sprayu - ta książka wykorzystuje różnorodne przedmioty, aby zbadać zmieniające się znaczenie kiczu. Dzięki unikalnemu podejściu do tematu, Kitsch! Polityka kulturalna i gust obiecuje przyspieszyć debaty w kulturoznawstwie i socjologii wokół gustu, zapewniając jednocześnie nieocenione wprowadzenie dla studentów i zainteresowanych czytelników.

Kitsch! bada, w jaki sposób idea kiczu jest mobilizowana - stopniowo, jako zły smak, jako camp i jako cool - w celu informowania o pojęciach tożsamości i wrażliwości. Postać "człowieka kiczu" - degenerata o politycznie wątpliwym guście - zajmuje ważne miejsce w biografii kiczu i jest tutaj pokazana jako genderowa, rasowa i klasowa. Podczas gdy większość badań wychodzi od obiektu kiczu, ta książka przyjmuje moment estetycznej oceny jako punkt wyjścia i próbuje zidentyfikować ideologiczną pracę wykonywaną przez samą kategorię, zwłaszcza gdy kicz wkracza w pozornie bardziej swobodną fazę swojego cyklu życia. Książka stanowi najsilniejsze wyzwanie dla tych, którzy twierdzą, że gust jest zdemokratyzowany we współczesnej kulturze, oferując liczne dowody na to, że osądy smaku raczej zmieniły grunt niż się rozluźniły.

Przede wszystkim opowieść o kiczu zaproponowana przez autorów ma na celu podważenie reputacji kiczu jako źródła gotowej wrażliwości i polityki. Kicz ma historię, a nie, jak się sądzi, esencję i w konsekwencji jest miejscem miłości, nienawiści, radości, irytacji, ironii, mdłości i wszystkich pokręconych możliwości pomiędzy.