Kenneth Clarke: Biografia polityczna

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Kenneth Clarke: A Political Biography

Zawartość książki:

Uprzejmy, niewidoczny... człowiek, który ma za sobą wspaniałą przyszłość”.

W ten sposób magazyn Varsity ocenił kadencję Kennetha Clarke'a jako przewodniczącego Cambridge Union latem 1963 roku. Zdominowana przez jego sprzeciw wobec przyjmowania studentek do Związku, prezydentura Clarke'a nie była wybitna. Ale Varsity, podobnie jak wielu komentatorów w całej karierze politycznej Clarke'a, poważnie nie doceniło polityka, który trzy dekady później wyłonił się jako silny człowiek w słabej administracji konserwatywnej, często wskazywany jako potencjalny następca Johna Majora, gdyby komornicy zostali wezwani do Number Ten.

Clarke, jak wyjaśnia Andy McSmith w tej szybkiej i bardzo czytelnej biografii, jest przede wszystkim ocalałym, który był ministrem rządu od 1979 roku. Pomimo swojej reputacji „myślącego człowieka”, Clarke jest staromodnym torysem z lat 60-tych, który z dużą zręcznością grał twardziela, aby przetrwać pod twardą administracją Thatcher. Wykazując tę samą jowialność, która sprawiła, że po przybyciu do Cambridge zapisał się zarówno do Kampanii na rzecz Socjaldemokracji, jak i Klubu Konserwatywnego, Clarke szczerze przyznał w latach 70., że tylko arytmetyka brytyjskiego systemu wyborczego first-past-the-post utrzymywała go w tej samej partii, co brytyjscy nacjonaliści z prawicy torysów.

Jego pragmatyzm dobrze mu służył, gdy przeszedł od bycia najmłodszym wysokim lotnikiem w rządzie Heatha do ministra odpowiedzialnego za wprowadzenie wysoce kontrowersyjnego „rynku wewnętrznego” w NHS pod rządami Thatcher, a teraz do szczęśliwej pozycji kanclerza skarbu z gospodarką wychodzącą z recesji. Obecność Clarke'a w sercu rządu torysów pokazuje, że mieszanka wolnorynkowego liberalizmu i brytyjskiego nacjonalizmu, której pani Thatcher nadała swoje imię, nigdy tak naprawdę nie zakorzeniła się w rządzie konserwatystów. Prawicowi torysowscy rebelianci, którzy twierdzą, że WE niszczy Wielką Brytanię jako państwo narodowe, lub wolnorynkowi ideolodzy, którzy chcą sprywatyzować to, co pozostało z państwa opiekuńczego, uważają Kennetha Clarke'a za przeszkodę dla swoich ambicji.

Z punktu widzenia Clarke'a niestabilność społeczna i bariery handlowe są złe dla biznesu. Wzlot i upadek tego najbardziej elastycznego z polityków, według wciągającej relacji Andy'ego McSmitha, może nie wystarczyć, aby powstrzymać pęknięcia w Partii Torysów, które są obecnie nie do naprawienia.