Keeping Their Marbles: Jak skarby przeszłości trafiły do muzeów... i dlaczego powinny tam pozostać

Opinie czytelników

Książka „Keeping Their Marbles” autorstwa Tiffany Jenkins omawia sporną kwestię tego, kto jest właścicielem artefaktów kulturowych przechowywanych w zachodnich muzeach. Przedstawia ona przekonujące argumenty przemawiające za zachowaniem tych artefaktów w muzeach, podkreślając ich rolę w ochronie, dostępności i edukacji. Jenkins odnosi się jednak również do złożoności własności i ideologicznych bitew otaczających repatriację, prowadząc do wieloaspektowej eksploracji tematu.

Prowokujące do myślenia i angażujące treści na temat zasobów kulturowych i własności artefaktów.

Wysokiej jakości fizyczna książka o atrakcyjnym wyglądzie i stanie.

(na podstawie 19 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Keeping Their Marbles: How the Treasures of the Past Ended Up in Museums ... and Why They Should Stay There

Zawartość książki:

Bajeczne kolekcje znajdujące się w najsłynniejszych muzeach świata to trofea z epoki imperialnej. Jednak ogromne tłumy, które każdego roku odwiedzają Muzeum Brytyjskie w Londynie, Luwr w Paryżu lub Metropolitan w Nowym Jorku, nie mają pojęcia, że wiele z wystawianych przedmiotów zostało zdobytych w wyniku przymusu lub kradzieży.

Teraz kraje, z których pochodzą te skarby, chciałyby je odzyskać. Greckie żądanie zwrotu Marmurów Elgina to wierzchołek góry lodowej, która obejmuje roszczenia dotyczące brązów z Beninu z Nigerii, rzeźby z Turcji, zwojów i porcelany zabranych z chińskiego Pałacu Letniego, tekstyliów z Peru, popiersia Nefertiti, świętych przedmiotów rdzennych Amerykanów i ludzkich szczątków Aborygenów.

W książce Keeping Their Marbles Tiffany Jenkins opowiada krwawą historię tego, jak zachodnie muzea weszły w posiadanie tych przedmiotów. Bada, dlaczego roszczenia repatriacyjne wzrosły w ostatnich dziesięcioleciach i pokazuje, że to poczucie winy i niepewność samych muzeów podsycają żądania zwrotu. Wbrew argumentom działaczy, autorka pokazuje, że odsyłanie artefaktów nie przyniesie pożądanych zmian społecznych ani nie naprawi ran zadanych przez historię.

Zamiast tego ta przełomowa książka opowiada się za muzeami jako centrami wiedzy, pokazując, że żaden obiekt nie ma jednego domu i żadna kultura nie jest właścicielem kultury.